Editorial
Η μείωση των πόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τη φέρνει στα όρια της οικονομικής ασφυξίας για τη λειτουργία της. Ποιοί θα πληρώσουν πρώτοι το τίμημα; Δημοτικοί υπάλληλοι ή οι δημότες; Ο Δήμος Αθηναίων έχει να αντιμετωπίσει και τη μεγαλύτερη πίεση. Ωστόσο, ψηφίζει τη μείωση στα δημοτικά τέλη. Ο Διευθυντής της εφημερίδας μας και συντονιστής του Παρατηρητηρίου των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών παρακολούθησε την Ελληνογερμανική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα για την αναγκαιότητα μεταρρύθμισης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εν συνεχεία, ο Διευθυντής μας θα καταθέσει τις απόψεις του για το συνδικαλισμό σήμερα. Επιπλέον, με αφορμή την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, για ίδρυση Παρατηρητηρίου με στόχο την πρόληψη και την αντιμετώπιση της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού θα διερευνήσουμε το φαινόμενο. Αλλάζοντας κλίμα, θα ασχοληθούμε εκτενώς με την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την Τοπική αυτοδιοίκηση. Τέλος, θα περάσουμε σε θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία, όπως τις αυτοκτονίες που έχουν αυξηθεί ραγδαία στη χώρα μας και με την ενδοοικογενειακή βία. Αυτά και πολλά άλλα στις ηλεκτρονικές μας σελίδες.
Μειώσεις δημοτικών τελών στο Δήμο Αθηναίων
Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο του Δήμου Αθηναίων
Σημαντική μείωση των δημοτικών τελών για ευπαθείς ομάδες δημοτών, για νέα ζευγάρια, καθώς και για την τόνωση της εμπορικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, αποφάσισε ο Δήμος Αθηναίων. Στόχος, η ανακούφιση κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από την κρίση αλλά παράλληλα η παροχή κινήτρων για ανάπτυξη, κοινωνική και οικονομική, ευαίσθητων περιοχών του κέντρου της Αθήνας.
Το Παρατηρητήριο Κοινωνίας των Πολιτών στην Ελληνογερμανική Συνέλευση
Συνέντευξη του κ. Βασίλη Τακτικού στη Νατάσα Στάμου, Δημοσιογράφο
Η «Social Activism Αθηνών» παρακολούθησε δια του εκδότη της την 3η Ελληνογερμανική Συνέλευση (DGV III) που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη και διοργανώθηκε από το Ελληνογερμανικό δίκτυο «Περιφέρειες – Δήμοι – Άνθρωποι» και μας μεταφέρει τις εκτιμήσεις του από το γεγονός αυτό.
Ο Βασίλης Τακτικός, ιδρυτικό μέλος και συντονιστής του Παρατηρητηρίου των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, καταθέτει την άποψή του για όσα συζητήθηκαν στις συνεδρίες, αλλά και στο περιθώριο αυτών, στη φετινή Συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε σε ένα επιβαρυμένο από την οικονομική κρίση, τα επεισόδια και τις αναμενόμενες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιηθούν και καθυστερούν.
Συνδικαλισμός: Άμυνα ή συνυπεύθυνος στην κρίση;
Συνέντευξη του κ. Βασίλη Τακτικού στη Γεωργία Κεραμάρη, Δημοσιογράφο
Ας δούμε το ζήτημα πρώτα από την άλλη πλευρά. Στην περίοδο κρίσης έχουμε 25% ποσοστό ανέργων. Αυτός ο κόσμος πλήττεται οικονομικά, κοινωνικά, με αποκλεισμό και μεγάλες στερήσεις. Αυτός ο κόσμος δεν έχει ούτε τα αναγκαία για την επιβίωσή του. Τουναντίον, υπάρχουν ακόμη προνομιούχα στρώματα των εργαζομένων στο δημόσιο που απολαμβάνουν υψηλές αποδοχές (π.χ. υπάλληλοι της Βουλής, δικαστικοί, διευθυντικά στελέχη, εργαζόμενοι σε ορισμένες ΔΕΚΟ). Άτομα, δηλαδή, με προκλητικές απολαβές έναντι αυτών που μαστίζονται από την ανεργία. Αυτές οι ανισότητες μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις επετεύχθησαν από την συνδικαλιστική, συντεχνιακή οργάνωση, δηλαδή και από τα συνδικάτα του δημοσίου. Επομένως, το ζήτημα είναι ποιά σχέση έχει ο συνδικαλισμός σήμερα με την ισότητα των δικαιωμάτων και τη χρηστή διαχείριση των δημόσιων πόρων, όταν κάποιοι απαιτούν στο δημόσιο να τα έχουν όλα και άλλοι τίποτε; Ποιός αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ανέργων στην εργασία και την επιβίωσή τους;
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα
Γράφει ο Φώτης Παπαϊωάννου, Κοινωνιολόγος
Η 3η ετήσια Ελληνογερμανική συνέλευση για την τοπική αυτοδιοίκηση πραγματοποιήθηκε αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη (για δεύτερη φορά στην πόλη έπειτα από πρωτοβουλία του δήμου), στα πλαίσια της ελληνογερμανικής συνεργασίας που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια.
Κοινωνική Επιχειρηματικότητα & Τοπική Αυτοδιοίκηση
«Η συμβολή τους για μία βιώσιμη τοπική ανάπτυξη»
Γράφει ο Φίλιππος Μιχαλόπουλος, Οικονομολόγος
Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) έχουν τη δυνατότητα να «εμπλακούν» με διάφορους τρόπους σε ζητήματα ανάπτυξης τοπικής ή ακόμη και διατοπικής διάστασης και να ενισχύσουν έτσι την τοπική επιχειρηματική δραστηριότητα. Αυτό μπορούν να το επιτύχουν είτε με δικούς του πόρους ή δάνεια είτε δημιουργώντας τις αναγκαίες υποδομές μεταφορών, επικοινωνιών κ.τ.λ. είτε αγοράζοντας τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τοπικών μονάδων είτε παρέχοντας επιπλέον υπηρεσίες σε τοπικές οικονομικές μονάδες είτε χρηματοδοτώντας μέσω ειδικών μηχανισμών (π.χ. μέσω δημοτικών τραπεζών) τοπικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις κ.ά.
Δικαίωμα στην εργασία = Δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Γράφει η Ελένη Καλησπεράτη, Κοινωνιολόγος
Το δικαίωμα στην εργασία έχει σαφώς έναν έντονο κοινωνικό χαρακτήρα διότι συνδέεται άμεσα με την ανθρώπινη υπόσταση αφενός, και αφετέρου είναι ζωτικής σημασίας για τη σωματική και ψυχική υγεία κάθε ατόμου αλλά και την επιβίωση του. Μολαταύτα, ο αριθμός των θέσεων, το ωράριο, η αμοιβή εργασίας γίνεται κυρίως με βάση οικονομικά κριτήρια. Γι’ αυτό το λόγο, το πρόβλημα της ανεπάρκειας της ζήτησης εργασίας ανάγεται ως πτώση της απόδοσης κεφαλαίου. Όμως, το γεγονός αυτό δε σημαίνει ότι «ακυρώνεται» η αξία της εργασίας ως κοινωνικού αγαθού το οποίο πρέπει να καταμερίζεται δικαίως προς όλους.
Συναρμοδιότητες – Συνυπευθυνότητες
…και δε συμμαζεύεται…
Γράφει η Νατάσα Στάμου, Δημοσιογράφος
Πόσοι κρατικοί φορείς μπορεί να εμπλέκονται στη χωροταξία και τη διαχείριση μίας πλατείας; Πόσοι κρατικοί φορείς μπορεί να εμπλέκονται στην εκπόνηση και αξιολόγηση ενός (συγχρηματοδοτούμενου από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους) προγράμματος; Πόσα δικαιολογητικά μπορεί να χρειάζονται για να ρίξει ένας ψαράς τη βάρκα στη θάλασσα;
Παρατηρητήριο για την Πρόληψη της Σχολικής Βίας
Γράφει η Κωνσταντίνα Μαντζαβρά, Πολιτικός Επιστήμων
Με αφορμή τα τελευταία φαινόμενα ρατσισμού που έχουν έρθει στη δημοσιότητα και ιδιαίτερα η υπόθεση του δημοτικού σχολείου στο Νυδρί Λευκάδας, ο υφυπουργός επισήμανε χαρακτηριστικά ότι αντίπαλός μας δεν είναι η νηπιαγωγός, αντίπαλός μας είναι ο ρατσισμός, η Χρυσή Αυγή. Υπενθυμίζεται ότι στο συγκεκριμένο σχολείο είχε δημιουργηθεί αναστάτωση όταν με αφορμή το εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, ορισμένα παιδιά που κατάγονται από άλλες χώρες έφεραν στο σχολείο τις δικές τους σημαίες, προκαλώντας την αντίδραση ορισμένων που δήλωναν ότι πρόσκεινται στη Χρυσή Αυγή. Σημειώνεται ότι η νηπιαγωγός, που ενθάρρυνε τα παιδιά να φέρουν τις σημαίες από τη χώρα τους, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, αλλά σύμφωνα με τον υφυπουργό το πρόβλημα λύθηκε.
Ας μιλήσουμε ειλικρινά για τις αυτοκτονίες…
Πού βρίσκεται ο μύθος και πού η πραγματικότητα;
Γράφει η Νίκη – Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη, Κλινική Ψυχολόγος
Και από την άλλη πλευρά, η πραγματικότητα… Κάθε τόσο ακούμε καθημερινά για κάποιον, που σε κάποιο μέρος, με κάποιο τρόπο τερμάτισε τη ζωή του. Τα ΜΜΕ δεν παραλείπουν να μας βομβαρδίσουν με έρευνες για τους 3.124 Έλληνες που τέλεσαν αυτοκτονία ή αποπειράθηκαν να το κάνουν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 μνημονιακών ετών και για το ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση της λίστας με τις ευρωπαϊκές χώρες που παρουσιάζουν αύξηση των αυτοκτονιών. Έρευνα του ΕΠΙΨΥ το 2011, ήρθε να δείξει ότι το 21,2% των ανθρώπων που βρίσκονται σε υψηλή οικονομική δυσχέρεια έχουν σκέψεις αυτοκτονίας και ότι υπήρξε αύξηση της αυτοκτονικότητας που αγγίζει το 36%…
«Τι σου ‘χω κάνει;»
Αφιέρωμα στην ενδοοικογενειακή κακοποίηση των γυναικών
Γράφει η Αθανασία Φουσέκη, Ψυχολόγος
Ίσως αναρωτιέσαι γιατί να σου συμβαίνει αυτό, να αμφιβάλλεις για την αξία σου και να πιστεύεις ότι μάλλον κάτι εσύ κάνεις λάθος. Μπορεί να νιώθεις πως αξίζεις το βάσανο και ίσως να σου είναι πια τόσο ανησυχητικά οικείο, ώστε μία ενδεχόμενη αλλαγή να σε τρομάζει περισσότερο. Νιώθεις αβεβαιότητα για το μέλλον και ο τρόμος σε παραλύει. Αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου όπως «εκείνος» σε περιγράφει, δηλαδή άχρηστη, άσχημη, ηλίθια και ανεπιθύμητη. Η αδυναμία σου και η αναποφασιστικότητά σου για το τι μπορεί να σε «σώσει», σε καταβάλλουν. Η κατακερματισμένη σου αυτοπεποίθηση και το πανίσχυρο αίσθημα ντροπής που σε κυριεύει, όταν ο «καλός» σου τραυματίζει την ψυχή ή το σώμα σου ή και τα δύο μαζί, σε αποτρέπουν από το να ζητήσεις βοήθεια ή έστω να συζητήσεις την κατάστασή σου με φίλους, συγγενείς ή επαγγελματίες. Έτσι υποχωρείς με αποτέλεσμα την απόσυρση και απομόνωσή σου.
Η «Οδύσσεια» του θεσμού της πολιτιστικής χορηγίας
Γράφει η Αναστασία Πρίφτη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος
Ας δούμε όμως ποιες είναι οι πτυχές αυτού του ζητήματος. Όταν αναφερόμαστε στο θεσμό της πολιτιστικής χορηγίας, τι ακριβώς εννοούμε; Χρειάζεται ο πολιτισμός ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο ώστε να απολαύσει τα οφέλη της χορηγίας; Πρέπει να παρεμβαίνει το κράτος με νόμο για να ορίσει μία σχέση με αμοιβαία ούτως ή άλλως οφέλη;
Atenistas «Αθηναίοι στην πράξη»!
Γράφει η Χριστίνα Ν. Χαραλαμποπούλου, Διεθνολόγος
Η παρουσία των Atenistas είναι ιδιαιτέρως έντονη και συνεχής. Έχουν πραγματοποιήσει πληθώρα δράσεων οι οποίες είναι γεμάτες από φαντασία αλλά και ποικιλομορφία. Για παράδειγμα, από την πραγματοποίηση καθαρισμού σ’ ένα ιδιωτικό οικόπεδο το οποίο είχε καταντήσει σε χωματερή, μία ανάσα από την πλατεία Ομονοίας μέχρι την πρωτοποριακή εκδήλωση που διοργανώθηκε στη Βαρβάκειο Αγορά, η οποία φιλοξένησε τους σολίστ της Λυρικής. Μία πρωτοβουλία η οποία ήταν γέννημα της σύμπραξης των Atenistas με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Δήμο Αθηναίων ο οποίος εκτός από την εξέδρα και την παροχή ρεύματος βοήθησε στην όλη προσπάθεια καθώς και της Ένωσης Κρεοπωλών Βαρβακείου.
Πενία τέχνας κατεργάζεται ή τέχνη τέχνας κατεργάζεται;
Γράφει η Άντρη Γεωρνταμιλή, Επικοινωνία & Media
Η φτώχια, λένε, βρίσκει τρόπους. Κινητοποιεί, βάζει το μυαλό σε κίνηση, σε αναγκάζει να ανακαλύψεις μόνος σου τον τρόπο επιβίωσης ή και σωτηρίας σου. Σήμερα, οι «μεσσίες» δεν έχουν παράδεισους να υποσχεθούν και μαζί με την καταρρέουσα οικονομία, υποχωρούν αμφότερα οι κεϋνσιανές πολιτικές και το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας» και απομένουν πίσω ολόκληροι πληθυσμοί ανθρώπων -όχι στατιστικά νούμερα- ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους. Στην Αθήνα, και όχι μόνο, είδαμε για πρώτη φορά πολίτες με κοινωνική ή και πανεπιστημιακή μόρφωση, ακόμη και πρώην μικροεπιχειρηματίες να συρρέουν όχι στις ουρές τους ΟΑΕΔ, αλλά στα συσσίτια των αστέγων.
