Γράφει η Νίκη- Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη
Κλινική Ψυχολόγος
Μήπως ήρθε η ώρα να μάθεις κάτι από την έξυπνη διαχείριση ανθρωπίνων πόρων…;
Ναι, το ξέρω ότι δεν είμαι ειδήμων για να σου ασκήσω κριτική. Εξάλλου στόχος μου δεν είναι αυτός. Το αντίθετο μάλιστα, να σε βοηθήσω θέλω.
Απλά θα σου μιλήσω από την σκοπιά που ζω εγώ καθημερινά, με την χιλιοειπωμένη μα τόσο ηρωική ιδιότητα του απλού πολίτη, που όταν σε επισκέπτεται ζει σκηνές από ταινία για γερά νεύρα και για πολλά γέλια ταυτόχρονα. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι μιας και με την έλευση της οικονομικής κρίσης ξυπνήσαμε ένα πρωί στο χείλος του γκρεμού, μιας και εφαρμόζονται πια δίκαιες ή άδικες μεταρρυθμίσεις όπως ο Καλλικράτης και οι συμφωνίες που απορρέουν από τις μνημονιακές συμβάσεις, μάλλον πρέπει να αδράξεις και εσύ την ευκαιρία και να μεταμορφωθείς.
Μία καλή λύση θα ήταν να διαχειριστείς ορθότερα και εξυπνότερα τους ανθρώπινους πόρους, εφόσον πια οι υλικοί πόροι είναι περιορισμένοι και πρέπει να επενδύονται με φειδώ και σύνεση… Ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω. Καταλαβαίνω ότι ο όρος σου φαίνεται εντελώς «αμερικανιά» και παραπέμπει σε «γλώσσα των επιχειρήσεων που καταρρέουν μαζί με τον τρισκατάρατο καπιταλισμό», όμως δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε όλες τις πρακτικές των επιχειρήσεων, ούτε υποστηρίζω ότι η αξιοποίηση του υπάρχοντος ανθρωπίνου κεφαλαίου πρέπει να πραγματοποιηθεί με τις ίδιες μεθόδους που εφαρμόστηκε από τον επιχειρηματικό κόσμο. Εξάλλου, η κρίση δίδαξε και στις επιχειρήσεις ένα πολύ καλό μάθημα απογυμνώνοντας τα μελανά σημεία τους.
Αυτό που εγώ προτείνω, αγαπημένη μου, είναι η κινητοποίηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Σταμάτα πια να πορεύεσαι μονάχη επαιτώντας ψίχουλα από το επίσημο Κράτος. Τώρα ήρθε η ώρα των συμπράξεων και των συνεργειών με τον «κόσμο» σου. Με τις οργανώσεις και τους φορείς εκείνους που από το μηδέν κάνουν θαύματα παρέχοντας βοήθεια σε πραγματικά ευπαθείς ομάδες όπως οι άστεγοι, οι μετανάστες, οι άνεργοι, οι ψυχικά ασθενείς… Με τους κοινωνικούς ακτιβιστές που με τη δράση τους παρέχουν εξειδικευμένη τεχνογνωσία, χρήμα και υλικές υποδομές σε τομείς με ανοιχτές πληγές. Αλλά και με το καλωσόρισμα της ενεργού συμμετοχής των απλών πολιτών, όπως για παράδειγμα οι συνελεύσεις των δημοτών που προβλέπονται και από το νόμο Καλλικράτη. Συνεπώς, οι πολίτες μεταξύ άλλων θα ασκούν ηθικό και κοινωνικό έλεγχο αποτελώντας έτσι μία ενδιάμεση διαχειριστική αρχή μεταξύ εκείνων, της επίσημης Πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αφού για τη διευκόλυνση της ζωής των πολιτών δεν υποτίθεται ότι υπάρχεις…;
Το ανθρώπινο δυναμικό που συνιστά την κοινωνία πολιτών, υπερβαίνει τη γραφειοκρατία που ταλαιπωρεί όλους εμάς και είναι η κυρίαρχη αιτία που σου «βγάλαμε το κακό όνομα». Υπερβαίνει νομικά κολλήματα, αλληλεπικαλυπτόμενες αρμοδιότητες κρατικών φορέων, γκρινιάρηδες και κυνικά βαριεστημένους υπαλλήλους πλεονάζοντος αριθμού, αμφιβόλων προσόντων, μηδενικής παραγωγικότητας και μπόλικου επαναστατικού τσαμπουκά. Παραμερίζουν φανφαρόνους, διεφθαρμένους δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες που η τεχνογνωσία τους δεν επαρκεί ούτε για διοίκηση χασαποταβέρνας και παράγουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Στην πολύπαθη Αθήνα, για παράδειγμα, βλέπουμε τις οργανώσεις να πρωτοστατούν στην αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων που αλλοιώνουν την εικόνα και την ποιότητα ζωής της πόλης. Αλλά ευτυχώς στην Αθήνα, το «έπιασες το νόημα» αγαπητή μου τοπική αυτοδιοίκηση και συνεργάζεσαι μαζί τους. Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχιστεί αυτή η πρωτοβουλία και θα την ακολουθήσουν στενότερα και άλλοι δήμοι και περιφέρειες.
Δες το και αλλιώς. Έτσι θα κάνεις εξορθολογισμένη χρήση των παρεχόμενων κρατικών οικονομικών πόρων και ευρωπαϊκών κονδυλίων εφόσον θα γίνεται δημιουργική αξιοποίησή του. Επίσης, θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με τις ευκαιρίες που δίνονται στους πολίτες για ίδρυση κοινωνικών συνεταιρισμών και νέων μορφών αυτοαπασχόλησης όπως οι κοινωνικοί λαχανόκηποι, το αλληλέγγυο εμπόριο και άλλα. Δε φαντάζομαι να σε ενοχλεί αυτό;
Για να μη φανώ όμως ισοπεδωτική, θα σου πρότεινα και κάτι τελευταίο. Γιατί δεν στρέφεσαι και στην ανάπτυξη αλλά και στην ανάδειξη των δυνατοτήτων του ήδη υπάρχοντος προσωπικού; Τα τελευταία χρόνια που τον έλεγχο των προσλήψεων ανέλαβε ο ΑΣΕΠ, δεν προσλαμβάνονται όλοι οι υπάλληλοι σου με πελατειακά κριτήρια. Μερικοί προσλαμβάνονται και αξιοκρατικά. Αυτοί, μαζί με ορισμένους βυσματούχους έχουν ικανότητες που δυστυχώς σπαταλιούνται λόγω των παθογενειών που περιγράφονται παραπάνω. Ευκαιρία, λοιπόν, για ένα «ξεσκόνισμα». Επιμόρφωσέ τους ουσιαστικά, αποφεύγοντας βέβαια τα τραγελαφικά σεμινάρια που λάμβαναν χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Ανακάλυψε τις ιδιαίτερες κλίσεις και ενδιαφέροντα του κάθε υπαλλήλου, πρόσφερε θετική υποστήριξη, feedback, mentoring και συμβουλευτική σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο ώστε να βελτιωθεί η αποδοτικότητά του και να μη νιώθει ότι σαπίζει σε μία καρέκλα, παιχνίδι της εκάστοτε εξουσίας. Αντίθετα, να γεύεται την ηθική ανταμοιβή του κόπου του. «Μα σιγά μη τους κάνουμε και business coaching», θα μου πεις. «Τι είμαστε, Σουηδία;» Και εγώ θα σου απαντήσω ότι όταν πέφτεις από το γκρεμό, μη δαγκώνεις το χέρι που σου δίνει αλεξίπτωτο. Σε αυτή την προσπάθεια εξάλλου, για μία ακόμα φορά αρωγός μπορεί να σταθούν διάφορες οργανώσεις, ιδιωτικοί φορείς και να υιοθετηθούν οι καλές πρακτικές άλλων χωρών. Δεν είναι κάτι σπουδαίο…
Και στο πιθανό αντεπιχείρημα σου ότι διάφορες Μ.Κ.Ο. και ιδιώτες έχουν βρεθεί ένοχοι για διαφθορά και διασπάθιση δημοσίου χρήματος, θα σου πω το παλιό μαμαδίστικο: «Εεε πρόσεχε και εσύ με ποιους κάνεις παρέα!».
Αγαπημένη μου τοπική αυτοδιοίκηση αυτά είχα να σου πω. Οι αυταπάτες μας θρυμματίστηκαν και σε τελική ανάλυση συμφέρει όλους οι υπηρεσίες που παρέχεις να διαφοροποιηθούν παρά να εξαφανιστούν. Δεν πιστεύω να παρεξηγήθηκες. Από αγάπη στα είπα.
ΥΓ.: Το παρόν κείμενο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στη μεσήλικη υπάλληλο δημοτικής υπηρεσίας γνωστού, μεγάλου, ελληνικού δήμου που όταν τη ρώτησα που βρίσκεται το γραφείο του διευθυντή / αφεντικού της υπηρεσίας, δεν ήξερε να μου απαντήσει…
Πηγή: Legal Schnauzer
