Γράφει ο Νίκος Γκέκας,
Δημοσιογράφος
Η οικονομική κρίση που ταλανίζει εδώ και 3 χρόνια τη χώρα μας, πέρα από τις οικονομικές παθογένειες που έφερε στο φως, παρουσίασε εύγλωττα και τις πολιτικές παθογένειες της χώρας. Η οικονομική κρίση έκανε ευκρινέστερο από ποτέ, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το έλλειμμα αντιπροσώπευσης.
Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν και είναι αποκλεισμένη από τα κέντρα αποφάσεων, καθώς οι πολιτικές ελίτ αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν τους Έλληνες πολίτες ως κάποιου είδους ιθαγενείς, τους οποίους αναγνωρίζουν ως πολίτες μονάχα κατά την προεκλογική περίοδο, καθώς κατά την υπόλοιπη διάρκεια της τετραετίας τους θεωρούν υπηκόους.
Έτσι, γίνονται κατανοητές τόσο οι παράλογες πολιτικές αποφάσεις (παράλογες για όλους εμάς που αφουγκραζόμαστε το παλμό της κοινωνίας, όχι για αυτόν ο οποίος βρίσκεται μακριά της και είναι προφανές ότι δεν μπορεί να καταλάβει τα αιτήματα της) όσο και η δικαιολογημένη (;) οργή των πολιτών εις βάρος των πολιτικών.
Ποιά είναι η λύση λοιπόν, στο έλλειμμα αντιπροσώπευσης; Σύμφωνα με διάφορες ακροδεξιές ομάδες, λύση θα αποτελούσε η κατάλυση του πολιτεύματος από ένα Στρατηγό-Μεσσία, ο οποίος θα κυριαρχούσε στη χώρα και όλα ξαφνικά θα γίνονταν ρόδινα. Άποψη που για πολλούς Έλληνες υπηκόους (όχι πολίτες) θα ήταν ιδανική, εφόσον ξαφνικά όλα θα βελτιώνονταν, χωρίς οι ίδιοι να χρειαστεί να καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια.
Για όλους εμάς, όμως, που είμαστε πολίτες και όχι υπήκοοι, μοναδική λύση στο έλλειμμα αντιπροσώπευσης και τις στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος, αποτελεί η Συμμετοχική Δημοκρατία!
Στη Συμμετοχική Δημοκρατία, με τις πολλαπλές δυνατότητες παρέμβασης των πολιτών (νομοθετικές πρωτοβουλίες, ανάκληση εκλεγμένων αρχόντων πριν από τη λήξη της θητείας τους), ο εντολοδόχος αναγκάζεται να λαμβάνει πιο σοβαρά υπόψη τη βούληση του εντολέα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η αδιαφάνεια-διαφθορά και να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα.
Επιπλέον, με τη Συμμετοχική Δημοκρατία η οικονομική ανάπτυξη είναι εμφανώς μεγαλύτερη (εμπειρικές μελέτες στην Ελβετία έχουν δείξει την υπεροχή σε οικονομική ανάπτυξη της τάξεως του 10%-15% στα καντόνια που εφαρμόζουν τη συμμετοχική δημοκρατία έναντι αυτών που δεν την εφαρμόζουν.)
Ήδη στην υπόλοιπη Ευρώπη η Συμμετοχική Δημοκρατία είναι ευρύτατα διαδεδομένη, καθώς οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν όχι απλά να συμμετάσχουν στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων, αλλά και να μπορούν να επηρεάσουν αποφασιστικά τις πολιτικές αποφάσεις!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ελβετία, όπου, παράλληλα με τις συνήθεις πολιτικές διαδικασίες που εμπλέκονται οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των πολιτών, λαμβάνουν χώρα και τακτικά δημοψηφίσματα για διάφορα ζητήματα.
Στην Ελλάδα η Συμμετοχική Δημοκρατία θα μπορούσε να ενισχυθεί με τη διάχυση των πληροφοριών είτε μέσω διαδικτύου είτε μέσω άλλων μηχανισμών, στους οποίους να έχουν πρόσβαση αφενός οι πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας που δεν έχουν καθόλου επαφή με το διαδίκτυο και αφετέρου οι πολίτες που ζουν και εργάζονται στην περιφέρεια μακριά από τα αστικά κέντρα.
Επιπλέον, η χρήση άλλων βοηθητικών εργαλείων όπως η δειγματοληπτική ψηφοφορία, τα πάνελς πολιτών και άλλα παρόμοιας φύσης εργαλεία θα μπορούσαν να επισύρουν την προσοχή των πολιτών προς τα σημαντικότερα δημόσια ζητήματα και παράλληλα να τους ενημερώνουν για πιθανές λύσεις.
Πηγές:
