Διάλογος με τη Χριστίνα Ανδρέου.
«Αισθάνομαι αρκετά τυχερή που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω σε μία ομάδα της οποίας σκοπός είναι η εδραίωση μιας επικοινωνίας με το κοινό για την ανθρωπιστική δράση. Ορμώμενοι όλοι από την ίδια αρχή και ταυτόχρονα αξιοποιώντας ο καθένας τις δικές του γνώσεις, καταφέραμε πιστεύω να κατανοήσουμε τυχόν προβλήματα, να συλλέξουμε πληροφορίες, να ξεχωρίσουμε και να τονίσουμε τις χρηστικότερες εξ αυτών και να τις παρουσιάσουμε στο κοινό».
Ερ: Είσαι Κοινωνιολόγος, είχες την ευκαιρία να εργαστείς ως συντάκτης στην εφημερίδα Social activism Αθηνών. Ήδη έχεις διανύσει τον τέταρτο μήνα της πρακτικής εξάσκησης, τι έχεις αποκομίσει απο αυτή την εμπειρία και πως σκέφτεσαι να την αξιοποιήσεις;
Απ: Πιστεύω πως ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία για να δοκιμάσω κάποιες από τις γνώσεις μου, να τις εφαρμόσω στην πράξη και στην επικοινωνία μου με το ευρύτερο κοινό. Ως κοινωνιολόγος, πιστεύω πως οι θεωρητικές γνώσεις μου μπορούν να συντελέσουν στην κατανόηση των προβλημάτων της κοινωνίας και των κοινωνικών φαινομένων και συνεπώς στην διατύπωση, ίσως, προτάσεων για τη επίλυση ορισμένων από αυτών. Η εμπειρία μου ως κοινωνιολόγος – συντάκτης στην εφημερίδα Social Activism Αθηνών βοήθησε, αρχικά, εμένα την ίδια να κατανοήσω εις βάθος ορισμένα από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ώστε να καταφέρω να τα αποτυπώσω ακριβέστερα. Ακόμη, η αίσθηση της επικοινωνίας με το κοινό μου προσέφερε το βήμα ώστε να δραστηριοποιηθώ ακόμη περισσότερο και να καταλάβω τους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργεί η ελληνική κοινωνία, προκειμένου να τους θέσω με απλό και κατανοητό τρόπο στο κοινό, που είναι, άλλωστε, και ο τελικός μας αποδέκτης. Παράλληλα, πιστεύω πως φάνηκα χρήσιμη στην εκλαΐκευση και ευρύτερη διάδοση εξειδικευμένων πληροφοριών.
Ερ: Γνωρίζουμε ότι ασχολήθηκες με τη σύνταξη θεμάτων ανθρωπιστικής δράσης σε ποιούς αναφέρονται αυτά;
Απ:Τα άρθρα τα οποία συνέταξα αφορούσαν κυρίως στο ζήτημα των αστέγων και απόρων της Αθήνας. Παρουσίασα το φαινόμενο των νεοαστέγων καθώς και τις δομές και υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων προς όφελος αυτών των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Πιο συγκεκριμένα, παρουσίασα τις δράσεις του Κέντρου Υποδοχής & Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων και τον τρόπο λειτουργίας του Κοινωνικού Παντοπωλείου.
Αισθάνομαι αρκετά τυχερή που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω σε μία ομάδα της οποίας σκοπός είναι η εδραίωση μιας επικοινωνίας με το κοινό. Ορμώμενοι όλοι από την ίδια αρχή και ταυτόχρονα αξιοποιώντας ο καθένας τις δικές του γνώσεις, καταφέραμε πιστεύω να κατανοήσουμε τυχόν προβλήματα, να συλλέξουμε πληροφορίες, να ξεχωρίσουμε και να τονίσουμε τις χρηστικότερες εξ αυτών και να τις παρουσιάσουμε στο κοινό. Αισθάνομαι πως είμαι συλλειτουργός σε μια συλλογική διαδικασία και προσφορά προς όφελος όχι μόνο της κοινωνίας ως σύνολο αλλά και του καθένα μας ξεχωριστά. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με άλλους επιστήμονες, να ακούσω και να διαβάσω τη δική τους άποψη δεδομένης της δική τους επιστημονικής εμπειρίας και γνώσης. Όλο αυτό συνέβαλε στην ολοένα και περισσότερη διάδοση πληροφοριών και στη δημιουργία γεφυρών επικοινωνίας με το κοινό μέσω αυτής της διάδοσης.
Ερ:Πριν από αυτή την εργασία ήσουν άνεργος; Αν ναι, ένιωθες ταυτόχρονα και ανενεργός ή είχες κάποια δραστηριότητα; Νιώθεις αδικημένος απο τις συνθήκες που υπάρχουν στην χώρα μας για τους πτυχιούχους και νέους επιστήμονες;
Απ:Ναι, ήμουν άνεργη και μάλιστα για αρκετά μεγάλο διάστημα. Η μόνη μου δραστηριότητα ήταν η αναζήτηση εργασίας χωρίς, φυσικά, αποτέλεσμα. Η λέξη «αδικημένος» δεν είναι αρκετή, πιστεύω, για να περιγράψει το συναίσθημα όλων αυτών των νέων ανθρώπων που αδυνατούν να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και τις ικανότητές τους. «Απογοητευμένος», «αγανακτισμένος», «οργισμένος» ίσως… Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει φανεί ανεπαρκής στην αξιοποίηση του επιστημονικού της προσωπικού και απογοητεύει επανηλλειμμένως τους πτυχιούχους που επιθυμούν να εργαστούν, να προσφέρουν τις γνώσεις τους και να τεθούν στην υπηρεσία της ελληνικής κοινωνίας. Απόδειξη η απασχόληση πτυχιούχων κοινωνιολόγων, ανθρωπολόγων, δικηγόρων, οικονομολόγων και όχι μόνο, σε θέσεις που ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχουν με το αντικείμενο των σπουδών τους. Η ανεργία που μετατρέπεται εξαναγκαστικά σε αεργία απορροφά τους νέους με αποτέλεσμα να καταπνίγεται η θέληση τους για εργασία και προσφορά. Και, φυσικά, δεν είναι μόνο οι ελάχιστες θέσεις εργασίας που υπάρχουν αλλά είναι και οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν. Οι χαμηλοί μισθοί, η ανύπαρκτη, πολλές φορές, ασφάλιση αποκαρδιώνουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους, οι οποίοι όλο και περισσότερο χάνουν το νόημα της εργασίας. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά του ελληνικού Κράτους, προκειμένου να αξιοποιηθεί το επιστημονικό προσωπικό και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες προκειμένου οι νέοι πτυχιούχοι να μπορούν να απορροφηθούν στην εντός συνόρων αγορά εργασίας.
Ερ:Υπάρχει μια φράση που λέει ότι η δική σας γενιά είναι μια αδικημένη γενιά, μέσα στην μετριότητα του συστήματος. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Απ:Θα ήθελα πάρα πολύ να μη βρω κανένα δίκιο σε αυτήν την εκτίμηση. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι έτσι. Η δική μας γενιά παρασύρθηκε από αυτόν τον Κυκεώνα των δράσεων, των σκανδάλων, της κρίσης και των αλλαγών. Σε μια δημιουργική περίοδο της ζωής μας καλούμαστε να «βολευτούμε» σε ό,τι μας προσφέρεται, να συγκρατήσουμε την όρεξη για δουλειά και τη θέληση να θέσουμε τις γνώσεις μας στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου. Και, πιστέψτε με, σταδιακά αυτή η αδυναμία του συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας να μας εντάξει στον εργασιακά ενεργό πληθυσμό της μετατρέπεται σε μια από μέρους μας άρνηση να ενταχθούμε σε αυτόν, τουλάχιστον με την επικρατούσα κατάσταση. Αυτό που, ίσως, θα άλλαζα στην παραπάνω φράση είναι ο χαρακτηρισμός «χαμένη». Δε μου αρέσει. Δε μας ταιριάζει. Και σίγουρα δε μας εκφράζει. Έχουμε συναντήσει δυσκολίες και ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις, τις οποίες δεν επιλέξαμε εμείς και σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος για να διορθωθεί η κατάσταση και μεγάλη υπομονή από την πλευρά μας. Είμαστε, όμως, νέοι άνθρωποι με όνειρα για το μέλλον, απαιτήσεις, πρωτίστως, από τους εαυτούς μας και βλέψεις για τη ζωή και την επαγγελματική μας σταδιοδρομία. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως κάποιος θα τα παρατήσει και θα αφεθεί στον όρο «χαμένη». Επιλέγω να είμαι αισιόδοξη, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και πιστεύω πως με σκληρή δουλειά, επιμονή και υπομονή όλοι μας θα φτάσουμε εκεί ακριβώς που επιθυμούμε.
Ερ: Όλο αυτό που κάνετε στην εφημερίδα νιώθεις ως ειδικός συντάκτης στη θεματική σου ή νιώθεις οτι συμμετέχεις σε ένα έντυπο δημοσιογραφίας πολιτών, όπως αυτό τουλάχιστον παρουσιάστηκε τελευταία στην εκδήλωση στο Hilton;
Απ:Νιώθω ότι συμμετέχω πραγματικά σε μια σημαντική προσπάθεια άσκησης της δημοσιογραφίας πολιτών. Ο συνδυασμός του γνωστικού μου αντικειμένου με την ελευθερία έκφρασης, τη συλλογή πληροφοριών και διατύπωση προτάσεων μου δίνει την ευκαιρία να συμμετέχω με έναν σημαντικό και ταυτόχρονα προσωπικό τρόπο στην κοινωνία. Η πληροφορία είναι δύναμη και εδώ μας δίνεται η ευκαιρία να την αξιοποιήσουμε χρηστικά και σωστά, να βοηθηθούμε και να βοηθήσουμε, να δράσουμε και να αντιδράσουμε με έναν ιδιαίτερο και ταυτόχρονα συλλογικό τρόπο. Παρουσιάζονται απόψεις που άλλοτε συμφωνούν και άλλοτε διαφωνούν με έναν όμως δημιουργικό τρόπο που πάντα αποσκοπεί στη διάδοση των πληροφοριών και στη θέση αυτών υπό την υπηρεσία του ευρύτερου κοινού.