ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ
100.000 υπεπρονομιούχοι Έλληνες μισούν θανάσιμα την ΄διαύγεια΄.
Του Βασίλη Τακτικού
Tο χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης περνάει αναγκαστικά μέσα από τα πάθη του Χριστού, τον Γολγοθά και την σταύρωση. Από το συγκλονιστικό δράμα των παθών, στο οποίο συνήθως δίνουμε μικρότερη σημασία καθώς σήμερα το όλο σκηνικό εκλαμβάνεται ως κινηματογραφική ταινία με happy and την Ανάσταση.
Ακόμη λιγότερη σημασία δίδεται στην κοινωνική διάσταση του μηνύματος, τη σύγκρουση του Ιησού με τις άρχουσες κάστες της εποχής τους Αρχιερείς, τους γραμματείς και φαρισαίους, λες και σήμερα εξέλιπαν τα φαινόμενα της υποκρισίας του φαρισαϊσμού που δηλητηριάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Το βολικό μέρος της πίστης είναι ότι «Μεσσίας» θυσιάστηκε για όλους
και το μόνο που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι, λίγο νηστεία και προσευχή
για να φάμε με όρεξη τον πασχαλινό οβελία. Όλες εξάλλου οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν νηστεία ,προσευχή και στο τέλος ως ανταμοιβή πίστης τον παράδεισο σε μια εξατομικευμένη σχέση με το θεό.
Το άβολο μέρος της πίστης σε σχέση με την Χριστιανοσύνη είναι να εφαρμόσει κανείς την αγάπη προς τους άλλους, την κοινωνική δικαιοσύνη πέραν από το ιδιωτικό όφελος, , πέραν από το δούναι και λαβείν, πέραν από τις πελατειακές σχέσεις όπως θα λέγαμε σήμερα.
Ο Χριστός ως ιθικό -διδάσκαλος για πρώτη φορά στην ιστορία καταγγέλλει και κατακεραυνώνει τις πελατειακές θρησκευτικές σχέσεις, το υλικό δούναι και το λαβείν, τις θυσίες των ζώων, τα τάματα και αφιερώματα που ήσαν γνωρίσματα των παγανιστικών Θρησκειών.
Εμμέσως, αυτό είναι ηθικό ράπισμα στις πελατειακές σχέσεις εξουσίας κάθε μορφής.
Είναι χαρακτηριστική η εικόνα ότι μπροστά στο ναό βλέποντας το «παζάρ騻 εμπορευματοποίησης της θρησκείας εξοργίζεται, για πρώτη φορά στην πορεία της διδασκαλίας του για να πει μια σειρά αφορισμούς προς τους γραμματείς και Φαρισαίους όπως: Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.
Με αυτό τον τρόπο, ο Ιησούς κατήγγειλε την υποκριτική ζωή τους και κατέκρινε το γεγονός ότι έδιναν έμφαση στην τυπολατρία, ενώ ήταν διεφθαρμένοι, φιλάργυροι, εγωιστές και άπληστοι.
Το ερώτημα σήμερα είναι μήπως εξέλιπαν οι υποκριτές γραμματείς και φαρισαίοι επειδή ενδεχομένως βαπτίστηκαν Χριστιανοί; Μήπως εξέλιπε η κοινωνική αδικία επειδή ως Χριστιανοί γιορτάζουμε το Πάσχα.
Κάθε άλλο μπορεί να ισχυριστεί κανείς. Οι μεγάλες γιορτές είναι πολιτισμός αλλά δεν εξαλείφουν τις κοινωνικές αδικίες και την επιτηδευμένη τέχνη της υποκρισίας. Οι «φαρισαίοι» της πίστης, της εξουσίας, και της πολιτικής όχι μόνο δεν εξέλιπαν αλλά εξελίχθηκαν και οργανώθηκαν καλύτερα όντας στην κορυφή της πυραμίδας κάθε προνομιούχου συντεχνίας του κράτους και της αγοράς, αξιοποιώντας υπέρ τους και την σύγχρονη τεχνολογία στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και διαμεσολάβησης της εξουσίας.
Σήμερα διαθέτουν όλα τα μέσα για να ελέγχουν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τα κλειδιά της δημόσιας διοίκησης, του τραπεζικού συστήματος και της αγοράς. Διπλο-τριπλοθεσίτες στο δημόσιο με δεκαπλάσιες και άνω αμοιβές από κατώτερο μισθό. Σε θέσεις κλειδιά στις δημόσιες προμήθειες, τα δημόσια έργα, στην διακεκριμένη εμπορευματοποίηση της υγείας, στην υπερκοστολόγηση του φαρμάκου και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης.
Οι σύγχρονοι υποκριτές γραμματείς και φαρισαίοι αποθεώνουν τις πελατειακές σχέσεις και την εμπορευματοποίηση των πάντων.
Προέρχονται συνήθως από την λεγόμενη καλή κοινωνία και βρίσκονται ψηλά στην διοικητική και οικονομική γραφειοκρατία. Υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις βέβαια όπως υπήρχαν και την εποχή του Ιησού για κάποιους φαρισαίους. Εξαιρέσεις που προσφέρουν εθελοντικά στην κοινωνική αλληλεγγύη και πληρώνουν με το παραπάνω τους φόρους τους. Στην πλειονότητά τους όμως πρόκειται ελίτ για 100.000 περίπου προνομιούχους Έλληνες, το 1% του γενικού πληθυσμού,που μισούν θανάσιμα την τις μεταρυθμίσεις και την ΄διαύγεια΄ καθώς δυσκολεύονται αρκετά μετά την κρίση του 2010 να καλύψουν τα «τυχερά». Τα φακελάκια, τις μίζες, τις μεταβιβάσεις στο εξωτερικό και τις offshore.
Γι΄αυτό και οι σύγχρονοι υποκριτές γραμματείς και φαρισαίοι, παρουσιάζονται από την μια μεριά ως αντιμνημνιακοί, και από την άλλη Θέλουν να κάνουν το κουμάντο στο πακέτο Γιουγκερ. Θέλουν να τα έχουν καλά όπως την εποχή του Ιησού και με την Αυτοκρατορία (Ευρώπη)και με τους Ζηλωτές ( εθνικολαικούς). Τους βολεύουν οι ζηλωτές αντιμνημονιακοί για παζαρεύουν τα προνόμοια της εθνικής ελίτ ενώ, τον όχλο τον έχουν παγιδεύσει στην αντιμνημονιακή ρητορική και στα δάνεια . Το πρόβλημά τους είναι οι ‘άοπλοι προφήτες΄ που λένε την αλήθεια.
Αν ερευνήσουμε το σύγχρονο πολιτικό σκηνικό της κρίσης θα βρούμε αρκετές αναλογίες
Φαρισαϊσμού που τροφοδότησαν με την προπαγάνδα αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του όχλου.
Για παράδειγμα σήμερα όλα τα επιστημονικά στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι, η συσσώρευση επί σειρά ετών του δημοσίου χρέους έφεραν με μαθηματική συνέπεια το μνημόνιο και τις περικοπές. Η υποκριτική προπαγάνδα με ένα εξωφρενικό παραλογισμό έπεισε πολλούς ότι το μνημόνιο έφερε το χρέος και την κρίση. Βέβαια η σκληρή πραγματικότητα στην συνέχεια ανέδειξε το σαθρό του επιχειρήματος όταν και οι επόμενοι ακολούθησαν την ίδια οδό.
Έτσι οι πολιτικοί που κατήγγειλαν το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο υπέγραψαν με επαχθέστερους όρους το τρίτο και το σιωπηρό τέταρτο. Αλλά ποιος θα τους δικάσει εκτός από την ίδια την ιστορία.
Οι σύγχρονοι γραμματείς και φαρισαίοι είναι εδώ για να διαστρέφουν πάντα την πραγματικότητα. Για να παρουσιάσουν τον θύτη ως θύμα και αντιστρόφως θύμα της ιστορίας ως θύτη. Για αυτό και σήμερα μεταφορικά ετίθετο το δίλλημα ποιος πρέπει να αθωωθεί, και ποιος να σταυρωθεί θα σπρώξουν τον όχλο να πει : τον Βαραββά – τον Βαραββά και τον άοπλο προφήτη άρον –άρον, σταύρωσον αυτόν .
Επίσης είναι πολύ βολικό να μπουν καμιά δεκαριά πολιτικοί στην φυλακή για παραδειγματισμό και να την γλυτώσουν οι χιλιάδες διαπλεκόμενοι προνομιούχοι της εκάστοτε εξουσίας που τα αρπάζουν ( βλέπε το σκάνδαλο Νοβατρις) και άλλα.
Δεν λέμε εδώ να μην τιμωρούνται οι πολιτικοί κάθε άλλο, το ζήτημα είναι να μην γίνεται αυτό πρόσχημα να καλυφθούν οι μεγάλες αρπαγές από ολόκληρη την άρχουσα κάστα.
Τι μας διδάσκουν τα πάθη του Ιησού; Μας διδάσκουν ότι την καταδίκη και την σταύρωση την μεθόδευσαν οι Αρχιερείς οι γραμματείς και φαρισαίοι οι οποίοι παρέσυραν και τον όχλο για να την υποστηρίξει. Ο Ιησούς, δεν συγκρούστηκε με τον αυτοκράτορα και Βασιλιά δεν επιχείρησε με την βίας να καταλάβει την εξουσία, αλλά αμφισβήτησε τις υποκριτικές αξίες της άρχουσας κάστας, τις απαράδεκτες κοινωνικές ανισότητες, κατακεραύνωσε την εμπορευματοποίηση της θρησκείας στο ναό. Δίδαξε την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου.
Έδειξε με την στάση του ότι δεν οδηγεί πουθενά να φονεύσεις και φυλακίσεις τον Αυτοκράτορα, τον Βασιλιά, τον Κυβερνήτη, γιατί για την κοινωνία δεν αλλάζει τίποτε με την αλλαγή ενός προσώπου στην εξουσία όσο παραμένουν ανέγγιχτες οι προνομιούχες κάστες της εξουσίας. Όσο παραμένουν οι Θρησκευτικές, πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχίες- χωρίς κοινωνικό έλεγχο. Το καταλυτικό για την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ότι δεν διαχώρισε τις θεολογικές αρχές σωτηρίας από τις κοινωνικές αρχές τις διδασκαλίας του ίσα –ίσα στην επί του όρους ομιλία συνέδεσε την αληθινή πίστη θεό με την προσφορά στον πλησίον. “Αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε” [Ματθ. 40];
Συνέδεσε το φως της αλήθειας με την κοινωνική δικαιοσύνη; Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.
Ο φαρισαϊσμός όμως ανά τους αιώνες δεν κάνει κάτι άλλο από το να διαχωρίζει το μήνυμα της πίστης από την αλήθεια για την κοινωνική δικαιοσύνη, να το καθιστά τυπολατρία και εμπορευματικές σχέσεις και να εξαπατά πολιτικά την κοινωνία.
Στο αυθεντικό Χριστιανικό μήνυμα όμως δεν υπάρχει αλήθεια και σωτηρία. δίχως πράττειν αγαθά κοινωνικά έργα.
*Για όσους τουλάχιστον λένε ότι πιστεύουν πρέπει να θυμούνται ότι χωρίς καλό κοινωνικό βιογραφικό (αγαθά έργα) δεν την βγάζει κανείς καθαρή με τον Άγιο Πέτρο.
