Απόσπασμα από το ομώνυμο άρθρο
πηγή : http://www.tovima.gr
Ρεπορτάζ: Αναστάση Βιστωνίτη
Την πόλη τη δημιούργησαν τον 15ο αιώνα οι Μινγκ. Η σημερινή δεν θυμίζει πλέον σε τίποτε το παλιό πολεοδομικό σχέδιο που βασιζόταν στη λογική του τετραγωνισμού. Δεν έχει καμιά σχέση με την πόλη που είδαν ο Καζαντζάκης, ο Ανρί Μισό, ο Σεν Τζον Περς, ο Αρθουρ Μίλερ, ο Σαρτρ – πόσω μάλλον ο Μάρκο Πόλο (μολονότι για τον τελευταίο υπάρχουν υπόνοιες ότι δεν επισκέφθηκε ποτέ την Κίνα).
Αν εξαιρέσει κανείς τα μνημειακά κτίσματα, την Απαγορευμένη Πόλη, τον Ναό του Ουρανού, τον Ναό του Λάμα με το ψηλότερο άγαλμα του Βούδα στον κόσμο, τα Θερινά Ανάκτορα, το πάρκο Μπέι Χάι, τους τάφους των Μινγκ και κάποια άλλα μικρότερης σημασίας, το μόνο που δεν έχει εξαφανιστεί είναι η άμμος την οποία εξακολουθούν να μεταφέρουν οι άνεμοι από την έρημο Γκόμπι. Η πρωτεύουσα του Μεσοβασιλείου πορεύεται μεγαλώνοντας σαν εκτυφλωτική πολεοδομική αμοιβάδα.
Τα «μυστικά» της Δύσης
Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει πλέον η παλιά παρατήρηση του Μαλρό στον «Πειρασμό της Δύσεως» ότι «η Ευρώπη θαρρεί πως κατακτάει όλους αυτούς τους νεαρούς που φοράνε τα δικά της ρούχα. Τη μισούν. Από την Ευρώπη περιμένουν αυτό που ο λαός λέει “τα μυστικά της”, δηλαδή τα μέσα για να της αντισταθούν».
Σήμερα για τους Κινέζους τη Δύση δεν την εκφράζει η Ευρώπη αλλά η Αμερική ή, πιο σωστά, ο αγγλοσαξονικός κόσμος: η τεχνολογία, η γλώσσα, το Διαδίκτυο, η κοινωνία της πληροφορίας, σημαντικό τμήμα της οποίας συνιστά το εκπαιδευτικό σύστημα. Επισκέφθηκα τρία από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια: το Ρενμίν, το διπλανό Πανεπιστήμιο του Πεκίνου (με τα υπέροχα παλιά κτίσματα γύρω από τη Λίμνη Χωρίς Ονομα) και το Νανκάι στη γειτονική πόλη Τιαντζίν των 13 εκατ. ψυχών.
Η οργάνωση, το κάθε campus, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα μπαρ, οι αίθουσες και τα αμφιθέατρα, το επίπεδο των φοιτητών σε κάνουν να νιώθεις προσβεβλημένος όταν σκέφτεσαι την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δικά μας ΑΕΙ. Οποιος πιστεύει ότι οι φοιτητές στα κινεζικά πανεπιστήμια παπαγαλίζουν ή εκτελούν εντολές και δεν εκφράζουν τις απόψεις τους, απλούστατα δεν έχει ιδέα τού τι συμβαίνει. Σε ένα σεμινάριο λ.χ. στο Νανκάι παρατήρησα έκπληκτος έναν δευτεροετή φοιτητή που είχε μαζί του τα ποιητικά άπαντα του Ζμπίγκιου Χέρμπερτ στα αγγλικά.
