Γράφει η Ελένη Καλησπεράτη,
Κοινωνιολόγος
«Όσο και αν παραπονιέται ο κόσμος για το ατέρμονο των γραφειοκρατικών διατυπώσεων θα ήταν σκέτη αυταπάτη να πιστέψουμε έστω ένα λεπτό ότι η συνεχής διοικητική εργασία μπορεί να συντελέσει σε οποιοδήποτε πεδίο με όποια άλλα μέσα…Στον τομέα της διοίκησης η επιλογή βρίσκεται αποκλειστικά μεταξύ γραφειοκρατίας και του ερασιτεχνισμού»
Μαξ Βέμπερ, Οικονομία και Κοινωνία (1921)
Η σχέση του Έλληνα πολίτη με την γραφειοκρατία αναμφίβολα είναι μια «πικρή» ιστορία. Αποτελεί αναγκαίο κακό σε πολλές περιπτώσεις αλλά σπάνια μπορεί να την αποφύγει κανείς μιας και διαπερνά και ρυθμίζει τόσο τον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό του βίο. Η γραφειοκρατία δεν παύει να αποτελεί ένα κέντρο άσκησης εξουσίας. Το ερώτημα ωστόσο, παραμένει: είναι ένα απαραίτητο εργαλείο διοίκησης και σωστής ρύθμισης ή μάλλον ένα μέσο κοινωνικού ελέγχου; Επιπλέον, επηρεάζεται το κόστος ζωής εξαιτίας του τεράστιου γραφειοκρατικού ελέγχου στην χώρα μας;
Εκτιμάται ότι το κόστος της γραφειοκρατίας υπερβαίνει τα 17 δις € το χρόνο! Επιπροσθέτως, κοστίζει μέχρι και 10% του τζίρου μιας μικρής ελληνικής επιχείρησης (τουλάχιστον), ενώ την εξωθεί σε μικρές ή μεγαλύτερες παρατυπίες ή και παρανομίες. Έτσι η ελληνική επιχείρηση είναι πάντοτε όμηρος του κράτους. Μάλιστα, αν η γραφειοκρατία στην Ελλάδα μειωνόταν στον μέσο όρο της Ε.Ε.(3,5% του ΑΕΠ), θα εξοικονομούσαμε 8,5 δις € το χρόνο, δηλαδή θα πραγματοποιούσαμε «δωρεάν» το ετήσιο πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων. Παράλληλα, θα επιτυγχάναμε την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, γεγονός που θα δημιουργούσε προϋποθέσεις δικαίου αλλά και υψηλής ανταγωνιστικότητας.
(http://sstavridis.gr/wp–content/uploads/…pdf)
Το υπεργραφειοκρατικό αυτό πνεύμα έχει σίγουρα κάποιο αντίκτυπο μεταξύ άλλων στο κόστος ζωής. Παρατηρούμε το εξής παράδοξο στην Ελλάδα: οι μισθοί είναι υπερβολικά μειωμένοι (για όσους έχουν εργασία ακόμη βέβαια), οι απολύσεις γίνονται η μία μετά την άλλη, η ανεργία αυξάνεται όπως και ο ΦΠΑ, περικοπές σε συντάξεις κ.τ.λ. και συνάμα, το κόστος ζωής παραμένει στα ύψη.
Συνεπώς, βλέπουμε ότι το κόστος ζωής στην Ελλάδα παραμένει υψηλό σε σχέση με τα εισοδήματα του πληθυσμού της με βάση στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.Τα επίπεδα τιμών στην Ελλάδα είναι ελαφρώς χαμηλότερα από τον μέσο όρο της ΕΕ. Ιδιαίτερα, στην κατηγορία για τις τιμές καταναλωτή σε εστιατόρια και ξενοδοχεία, η Ελλάδα βρίσκεται σε ποσοστό χαμηλότερο από το μέσο ευρωπαίο όρο αλλά είναι ακριβή ακόμη για τα ελληνικά δεδομένα, με το επίπεδο να κυμαίνεται στο 91% του ευρωπαϊκού μέσου όρου έναντι εισοδημάτων στο 82%.
Η Αθήνα, από την άποψη του συγκρίσιμου κόστους ζωής κατατάσσεται 47η μεταξύ 131 πόλεων που περιλαμβάνονται σε έρευνα του EconomistIntelligenceUnit (EIU). Σύμφωνα με έρευνα του Economist το κόστος ζωής στην Αθήνα πλησιάζει το 90% του κόστους στη Νέα Υόρκη. Το κόστος ζωής είναι αυξημένο στις ημιαστικές και τουριστικές περιοχές της χώρας. Σε μη τουριστικές περιοχές το κόστος είναι μειωμένο, λόγω των αγροτικών προϊόντων, των χαμηλότερων ενοικίων και των μειωμένων εξόδων μετακίνησης.
Ευρωπαική πύλη για την Ευρωπαική κινητικότητα:
Αναμφισβήτητα, το κόστος ζωής των πολιτών έχει επηρεαστεί (μάλλον αυξηθεί) λόγω του γραφειοκρατικού συστήματος. Το κράτος θα έπρεπε να ενισχύει την επιχειρηματικότητα, τους καταναλωτές κ.α. ώστε να κινείται η οικονομία του συστήματος. Αντί αυτού, φορτώνει από απλούς πολίτες μέχρι επιχειρηματίες με μεγάλα ποσά. Τελευταία αμέτρητες επιχειρήσεις και νοικοκυριά έχουν γονατίσει.
Αν υπολογίσει κάποιος και το κόστος γραφειοκρατίας στους πολίτες και στην ίδια τη Δημόσια Υπηρεσία, τότε το κόστος είναι αβάστακτο και δικαίως αφαιρείται κάθε ελπίδα ανάπτυξης και προοπτικής στον τόπο μας. Φαίνεται ότι η γραφειοκρατία κατέστη το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της κοινωνίας, του κράτους, της οικονομίας, της ανάπτυξης και εάν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα με μέτρα αποτελεσματικά και δραστικά, τότε, πραγματικά κινδυνεύει να βουλιάξει και να τορπιλίσει κάθε προσπάθεια και μέτρο εξόδου από την κρίση. (http://www.sigmalive.com)
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.europeanbusiness.gr/
