Γράφει η Μαντζαβρά Κωνσταντίνα, Πολιτικός Επιστήμων
Είναι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά, όχι μόνο με τη σκληρή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε αλλά και με την αναπηρία τους, διατηρώντας ταυτόχρονα την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό τους. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, αναγκάζονται να κατέβουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν, διεκδικώντας τι; Μα φυσικά το αυτονόητο: τα δικαιώματά τους.
Ενώ το υπουργείο Υγείας δηλώνει, με σχετική ανακοίνωση του υπουργού, ότι οι ανάπηροι εξακολουθούν να λαμβάνουν υψηλού επιπέδου φροντίδα, οι ίδιοι επισημαίνουν ότι αποτελούν τα πρώτα θύματα της κρίσης.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου), έξω από το υπουργείο Υγείας αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκδηλώθηκαν διαφορετικού τύπου διαμαρτυρίες. Αυτή τη φορά είναι τα άτομα με αναπηρία που αιτούνται να μην «καταστρατηγούνται από την πολιτική λιτότητας η αναπηρία και οι προστατευτικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, που τους καθιστούν πρώτα θύματα της κρίσης», όπως αναφέρει σε διακήρυξή της η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία.
Να θυμίσουμε ότι η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, κατέχει επίσημα τη θέση του κοινωνικού εταίρου σε ζητήματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα τα ΑμεΑ και αγωνίζεται για την προώθηση πολιτικών που συμβάλλουν στην πλήρη συμμετοχή στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας.
Με τα τεχνητά τους μέλη ακουμπισμένα πάνω στα κάγκελα της Αστυνομίας, τα άτομα με αναπηρίες πραγματοποίησαν την προηγούμενη Δευτέρα πορεία που ξεκίνησε από το υπουργείο Υγείας και κατέληξε μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Καθήμενοι στο έδαφος, οι ανάπηροι διαδηλώνουν κατά των μέτρων που συρρικνώνουν το εισόδημα και την περίθαλψή τους.
Στιγμιότυπο από την πρωτότυπη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των ΑμεΑ στο Σύνταγμα
REUTERS/Yannis Behrakis
Με τη συμμετοχή τους λοιπόν, στα πανελλαδικά συλλαλητήρια της προηγούμενης εβδομάδας, τα άτομα με αναπηρία ζητούν τη θωράκιση των ίδιων και των οικογενειών τους από τις υπάρχουσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, μέσω συγκεκριμένων μέτρων προστασίας. Τα μέτρα αυτά, σύμφωνα με την ΕΣΑμεΑ, είναι «να προστατευθούν οι εργαζόμενοι με αναπηρία από οποιοδήποτε μέτρο διαθεσιμότητας, εφεδρείας και απολύσεων. Να ολοκληρωθεί άμεσα ο διορισμός όλων των επιτυχόντων των προηγούμενων προκηρύξεων του Ν.2643/1998. Να συμπεριληφθούν διακριτά μέτρα προστασίας σε όλες τις συλλογικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας ώστε να μην θιγούν τα εργασιακά δικαιώματά μας».
Στα αιτήματά τους ζητούν επίσης: «Να δοθεί άμεση λύση για την εύρυθμη λειτουργία των ΚΕΠΑ σε κάθε πόλη της χώρας, ώστε να «αποφυλακιστούν» τα 60.000 και πλέον άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις (νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, θαλασσαιμικοί, αιμορροφιλικοί, μεταμοσχευμένοι, διαβητικοί κ.λ.π.), που ζουν σε άθλιες οικονομικές συνθήκες, αναμένοντας την εξέταση/επανεξέτασή τους. Να ξεκινήσουν οι εργασίες αναθεώρησης και επικαιροποίησης του ΚΕΒΑ, όπως ορίζει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο».
Την ίδια όμως ώρα η κυβέρνηση, διά στόματος του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου, υποστηρίζει ότι «η κυβέρνηση, παρά την τρέχουσα οικονομική κρίση της πατρίδος μας, εξακολουθεί να παρέχει προς τους συγκεκριμένους συμπολίτες μας υψηλού επιπέδου ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη και καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες, προκειμένου να μην πληγούν από τις δυσμενείς επιπτώσεις των περιορισμένων δημοσιονομικών δυνατοτήτων μας»!
Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι αυτή η παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, είχε και επετειακό χαρακτήρα για το «πογκρόμ» που υπέστησαν χιλιάδες ανάπηροι από τους ναζί και τους συνεργάτες τους, το Νοέμβριο του 1943.
Πηγές:
«Η εφημερίδα των Συντακτών»
