Του Παντελή Καψή
H είδηση συνέπεσε με την επίσκεψη Μέρκελ και ήταν φυσικό να περάσει στα ψιλά των εφημερίδων. Δεν ήταν ωστόσο λιγότερο σημαντική: για πρώτη φορά ύστερα από 44 χρόνια ο πληθωρισμός στην Ελλάδα έπεσε κάτω από το 1%!
Και λοιπόν; Θα μπορούσε να πει κάποιος. Το πρόβλημά μας δεν είναι οι τιμές, αλλά η ύφεση και η ανεργία. Το ότι πέφτουν οι τιμές δεν είναι παρά η άλλη όψη τού ότι πέφτουν τα μεροκάματα και μαζί η κατανάλωση. Γεγονός αναμφισβήτητο. Με τρεις, όμως, πρόσθετες παρατηρήσεις.
Πρώτον, ότι η μείωση του πληθωρισμού έχει προκύψει από την πτώση των τιμών στον ιδιωτικό τομέα. Επιτέλους, γιατί ήταν σκάνδαλο το ότι συνέχιζαν να ανεβαίνουν έπειτα από τρία χρόνια λιτότητας.
Δεύτερον, ότι μπορούμε να ελπίζουμε τώρα πως οι μειώσεις των μισθών θα αρχίσουν να αντισταθμίζονται από μειώσεις στις τιμές, ώστε να ανακουφιστούν τα νοικοκυριά και να βελτιωθούν τα πραγματικά εισοδήματα.
Τρίτον, ότι αυτή η περίφημη, διαβόητη, αν προτιμάτε, «εσωτερική υποτίμηση» αρχίζει να δουλεύει. Η Ελλάδα γίνεται πιο ανταγωνιστική. Κι ίσως δεν είναι τυχαίο -παρότι δεν πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα από έναν μόνο μήνα- ότι τον Αύγουστο έπειτα από πολύ καιρό -για την ακρίβεια από το 2008- υπήρξε άνοδος της βιομηχανικής παραγωγής. Και ναι, οφείλεται στην άνοδο των εξαγωγών.
Με άλλα λόγια, παρά τις ασφυκτικές συνθήκες που έχει δημιουργήσει η καθυστέρηση των δόσεων της τρόικας, η οικονομία κινείται. Και μπορεί πράγματι να πλησιάζουμε στην αρχή του τέλους, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα πάρουμε κανονικά το πακέτο των 31,5 δισ.
Αυτό ήταν και το κύριο αντικείμενο της συζήτησης της κυβέρνησης με την κ. Μέρκελ. Να πεισθεί δηλαδή ότι αυτή η δογματική εμμονή στις περικοπές δεν έχει το παραμικρό νόημα, όσο συνεχίζεται η ύφεση. Και ότι σε πρώτη προτεραιότητα πρέπει να μπει η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί οι υπολογισμοί για το πόσο βιώσιμο είναι το χρέος αλλάζουν δραματικά ανάλογα με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Για παράδειγμα, αν με τα σημερινά δεδομένα υπολογίζεται το χρέος σε 130% του ΑΕΠ το 2020 -άρα γίνεται μη βιώσιμο κατά το ΔΝΤ-, τότε αρκεί μια βελτίωση του ρυθμού ανάπτυξης κατά 1% τον χρόνο για να πέσει στο 120% και να γίνει βιώσιμο. Χωρίς να χρειαστεί κανένα πρόσθετο μέτρο.
Μέχρι σήμερα η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται ότι έχει καταλάβει πως αυτός ο πόλεμος δηλώσεων, στον οποίο είχαν επιδοθεί πολλοί Γερμανοί πολιτικοί, μόνο κακό έχει κάνει, καθώς επιτείνει την αβεβαιότητα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Η επίσκεψή της στην Αθήνα ήταν μια έμπρακτη επανόρθωση. Κι ακόμα μια προσπάθεια να μας καθησυχάσει και να καθησυχάσει τις αγορές ότι η καθυστέρηση στην καταβολή της δόσης -ήδη πάμε Νοέμβριο- δεν σηματοδοτεί κάτι αρνητικό.
Την πείσαμε όμως για την προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί στην ανάκαμψη; Κανείς δεν είναι βέβαιος. Οσοι συνομίλησαν μαζί της, ωστόσο, επιμένουν ότι έδειξε γνήσια έκπληξη, όταν έμαθε από τον διοικητή της Εθνικής, κ. Γιώργο Ζανιά, πως οι τράπεζες έχουν στεγνώσει από χρήμα και αντί να δίνουν νέα δάνεια, κόβουν και τα υπάρχοντα.
Αν η έκπληξη αυτή μεταφραστεί και στη σωστή καταβολή των 31,5 δισ. -να πάρουμε δηλαδή όλα τα λεφτά σε μία δόση, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις και μαζί την επιμήκυνση-, τότε θα είναι πράγματι μια πολύ επιτυχημένη επίσκεψη. Σε αντίθετη περίπτωση, τι έχεις Αντώνη, τι είχα πάντα…
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28243&subid=2&pubid=63723684
