Η πραγματικότητα λέει ότι η Γερμανία και οι πολίτες της πληρώνουν το 1/3 του πακέτου στήριξης προς την Ελλάδα. Συνεπώς, ούτε μπορούμε να τους αγνοήσουμε, ούτε είναι συνετό να προπηλακίζουμε αυτούς που με το άλλο χέρι ζητάμε βοήθεια, και πρώτα απ’ όλα βοήθεια για να συνεχίσουν κάποιοι Δημόσιοι Υπάλληλοι να παίρνουν το μισθό τους.
Έχοντας υπόψη και τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της διαχείρισης του χρέους και της υποστήριξης των εταίρων, όπου η Γερμανία πρόκειται να παραιτηθεί και των τόκων του χρέους, είναι προφανές ότι οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι δε μας ζητούν τίποτε άλλο πλέον από την αξίωση να μη δημιουργείται πρωτογενές έλλειμμα στο μέλλον.
Ένα ακόμη αίτημα που θα μπορούσε να έχει λογική βάση: να ζητήσουμε από τους Γερμανούς και τους άλλους εταίρους μας όχι μόνο χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και πόρους για την ανάπτυξη. Αυτό το αίτημα φαίνεται να το συμμερίζονται, με την εξής όμως προϋπόθεση: να προβούμε σε μεταρρυθμίσεις και κυρίως να εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις και τους νόμους που έχουμε ψηφίσει. Αυτό που προέκυψε και ως κύριο μήνυμα από τους Γερμανούς συνομιλητές στη Συνέλευση είναι ότι δεν είναι δυνατό να τους ζητάμε να στηρίξουν τη σπατάλη, τη διαφθορά, τα κακώς κείμενα χωρίς να αλλάζουμε τίποτα. Αυτή τη δυνατότητα, αυτό το περιθώριο δεν το επιτρέπουν οι Γερμανοί ούτε καν στους εαυτούς τους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να το επιτρέπουν σε εμάς.
Με τους πολίτες και τη συμμετοχικότητα μπορούμε να είμαστε πιο παραγωγικοί.
Οι μεταρρυθμίσεις ήταν κυρίαρχο ζήτημα. Ετίθεντο συνεχώς επί τάπητος, σε κάθε συνεδρία, σε κάθε τραπέζι συζήτησης. Οι μεταρρυθμίσεις και η εφαρμογή τους είναι το κυρίαρχο ζητούμενο των Γερμανών από την Ελλάδα. Και μάλιστα δίνουν ιδιαίτερη έμφαση σε μεταρρυθμίσεις συμμετοχικής δημοκρατίας. Μίας μορφής δημοκρατίας που εμπλέκει ουσιαστικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους πολίτες και τις Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών σε παραγωγικές διεργασίες με καλύτερα αποτελέσματα στους τομείς αλληλεγγύης και ανάπτυξης.
Όσοι συμμετείχαν σε αυτή τη Συνέλευση είχαν πλήρη εικόνα της κατάστασης και γι’ αυτό άλλωστε και έλαβαν μέρος. Όσοι πήγαν εκεί εκ των προτέρων γνώριζαν και είχαν συμφωνήσει ότι πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Και ξέρουν καλά ότι το πρόβλημα δεν είναι γερμανικό, δεν είναι ευρωπαϊκό, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το δημόσιο τομέα και τους εργαζομένους του. Σε ό,τι αφορά την κρίση και τα αίτιά της, όλοι σχεδόν γνωρίζουν ότι η άλλη πλευρά την οποία έχουμε να αντιπαλέψουμε είναι οι Τράπεζες σε διεθνές επίπεδο καθώς και το μονεταριστικό, νεοφιλελεύθερο σύστημα που έχει αποτύχει παγκοσμίως.
Πηγή: socialactivism.gr
