Δημοσιογραφική ομάδα:
Μαντζαβρά Κων/να, Πολιτικός Επιστήμων
Φουσέκη Αθανασία, Ψυχολόγος
Επιμέλεια κειμένου:
Μαντζαβρά Κων/να
Πολιτικός επιστήμων
Ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος, Θετική Φωνή, ξεκίνησε να διεκδικεί νομιμοποίηση από το 2008, την απέκτησε το 2009, και λειτουργεί κανονικά από τις αρχές του 2010. Είναι ο πρώτος σύλλογος που δημιουργήθηκε με σκοπό την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού HIV και τον περιορισμό των κοινωνικών επιπτώσεών του. Αγωνίζεται για την εξασφάλιση καλύτερης πρόληψης, ενημέρωσης, περίθαλψης και κοινωνικής μέριμνας των οροθετικών και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Φιλοσοφία του συλλόγου είναι η προσφορά στην ενημέρωση και την υποστήριξη και η επαφή με ανθρώπους, δίνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι όλα αντιμετωπίζονται, κανείς δεν είναι μόνος του και κανείς δεν πρέπει να χάνει την ελπίδα του.
Πραγματοποιήσαμε συνέντευξη με τη διευθύντρια του συλλόγου «Θετική Φωνή», Μαριανέλλα Κλώκα, η οποία συνεργάστηκε μαζί μας με μεγάλη προθυμία, δίνοντάς μας διαφωτιστικές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας, τις δράσεις και τους στόχους του συλλόγου καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Με τα στοιχεία που διαθέτει, προσπάθησε να μας δώσει μία εικόνα του φαινομένου, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, ενώ μας γνωστοποίησε τη συνεργασία της Θετικής Φωνής με άλλους αρμόδιους φορείς και οργανώσεις καθώς και με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους κρατικούς φορείς.
Ποια είναι η πραγματική εικόνα στο κέντρο της Αθήνας, όσον αφορά τα κρούσματα του ιού, κυρίως στους χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών; Μπορεί αυτό το φαινόμενο να αναχαιτιστεί;
Πρώτα απ’ όλα, θέλω να τονίσω ότι πρώτοι στην κατηγορία των διαγνώσεων είναι οι γκέι άντρες και οι αμφισεξουαλικοί και μετά οι χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών. Η αύξηση των κρουσμάτων στους χρήστες κατά 1500%, στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαμε 10 με 12 κρούσματα το χρόνο, σήμερα αυτό το νούμερο έχει αυξηθεί πολύ (τα κρούσματα από 10 έφτασαν στα 150, στη συνέχεια 200 και τώρα είναι γύρω στα 500). Υπάρχει, δηλαδή, μία γεωμετρική πρόοδος του φαινομένου αυτού που κυρίως συγκεντρώνεται στο κέντρο της Αθήνας. Σχετικά με την αντιμετώπιση αυτού του θέματος, ξεκίνησε από πέρσι μία πολύ στενή συνεργασία με το ΟΚΑΝΑ που βασίζεται σε μία από κοινού δράση διανομής καθαρών συριγγών και προφυλακτικών σε χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών στο κέντρο της Αθήνας. Για να μπορέσει αυτή η δράση να γίνει εντονότερη και πιο ουσιαστική, χρειάζεται αύξηση των εθελοντών και μεγαλύτερη κινητοποίηση ώστε να βγαίνουμε στους δρόμους, στις «πιάτσες» δηλαδή, όσο πιο συχνά γίνεται. Αυτός είναι ο πρώτος τρόπος αντιμετώπισης. Ο δεύτερος τρόπος είναι είναι η «δράση χιονοστιβάδα», ένα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που το τρέχει ο ΟΚΑΝΑ σε συνεργασία με το Λαϊκό Νοσοκομείο και συγκεκριμένα με τον κ. Χατζάκη. Αυτό το πρόγραμμα λειτουργεί σύμφωνα με το σκεπτικό ότι πηγαίνοντας ένας χρήστης να εξεταστεί με τη θέλησή του, μπορεί να κινητοποιήσει, να «παρασύρει» άλλους χρήστες να κάνουν το ίδιο, και αυτοί με τη σειρά τους άλλους κ.ο.κ. Μ’ αυτό τον τρόπο ανοίγουμε κάπως τη βεντάλια μέσα στην ομάδα των χρηστών. Από αυτό το πρόγραμμα υπάρχουν ήδη σημαντικά αποτελέσματα αναφορικά με το να βρεθούν οι θετικοί στον HIV χρήστες και να συνδεθούν με τα νοσοκομεία και τις Μονάδες Λοίμωξης.
Εκτός από αυτά τα προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη, υπάρχει και το πρόγραμμα δημιουργίας προκέντρων ένταξης («shooting galleries»), καθαροί χώροι που προσφέρονται στους χρήστες, πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ, του οποίου την αιγίδα φαίνεται να έχει αναλάβει ο Δήμος Αθηναίων και ελπίζουμε ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί.
Αν λάβουμε υπόψη μας αυτά τα προγράμματα, μπορούμε να μιλήσουμε για αποτελέσματα αντιμετώπισης του φαινομένου;
Νομίζω ότι στο τέλος του χρόνου ίσως να έχουμε αποτελέσματα από την παρέμβαση του έτους και σε 3 με 6 μήνες, μπορεί να έχουμε κάποια αποτελέσματα από το πρόγραμμα «χιονοστιβάδα». Τα αποτελέσματα αφορούν τους ανθρώπους που βρίσκουμε θετικούς και εντάσσονται στη θεραπεία, άρα και το ποσοστό μείωσης της μετάδοσης. Όλη αυτή η διαδικασία παίρνει χρόνο, αλλά θέλω να τονίσω ότι η πολιτεία, οι φορείς και οι ΜΚΟ είναι σε δράση και συντονισμό και αυτό είναι υπέρ όλων, ειδικά στις εποχές που ζούμε. Ουσιαστικά υπήρχε έλλειψη πολιτικής αναφορικά με τους χρήστες και γενικά με το θέμα του HIV (δεν υπάρχει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, δεν υπάρχουν σοβαρές εκστρατείες που να ενημερώνουν για τον ιό HIV, δεν υπάρχει νομοθεσία για τον HIV).
Η έξαρση του φαινομένου πιστεύετε ότι έχει σχέση με την κρίση που περνάει η Ελλάδα;
Ο ΟΚΑΝΑ έχει ετήσια στοιχεία, θα μπορούσε να μας απαντήσει σε αυτό. Εγώ θεωρώ ότι ίσως συνδέεται με την κρίση, αλλά χωρίς στοιχεία δεν μπορώ να απαντήσω. Επίσης, πιστεύω ότι η έξαρση με τους παχιούς τίτλους όπως περιγράφεται εμπίπτει σε μια τρομολαγνία. Υπάρχει ένας γεωμετρικός ρυθμός αύξησης που πρέπει να αναχαιτιστεί, με τη συμβολή κυρίως της πολιτείας. Υπάρχουν άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης όπως και η Πορτογαλία, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα απ’ ότι εδώ. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να δράσουμε όλοι οι φορείς ώστε να μη βρεθούμε σ’ αυτή την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι το θέμα της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, όπως και το sex χωρίς προφύλαξη, θα μπορούσαν να είναι παράγωγα της κρίσης. Υπό την έννοια, ότι ζώντας σε μία χώρα χωρίς προοπτική που δε σου δίνει δουλειά και σκέπτεσαι να φύγεις στο εξωτερικό, που δεν σου δίνει ευκαιρίες κ.τ.λ., σου δημιουργείται το αίσθημα της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας που το ύστατο στάδιο είναι στο να καταλήγεις ότι η ζωή δεν έχει πια νόημα. Επομένως βρισκόμενος ο κόσμος σε μια δύσκολη κατάσταση αναζητά διέξοδο στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά κ.ο.κ.
Για το ζήτημα των εκδιδόμενων γυναικών που βρέθηκαν θετικές στον ιό HIV σύμφωνα με τους ελέγχους του ΚΕΕΛΠΝΟ, ποια είναι η γνώμη σας; Συμφωνείτε με την υπερέκθεση του θέματος και συγκεκριμένα με τη δημοσίευση φωτογραφιών και προσωπικών στοιχείων στο internet; Πιστεύετε ότι με το διασυρμό αυτών των γυναικών, θα υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα, δηλαδή μείωση των διαγνώσεων;
Δε συμφωνώ καθόλου με τη δημοσίευση προσωπικών στοιχείων στο internet. Υπάρχουν πάρα πολλές τρύπες σ’ αυτή την επιχείρηση, και αν μια τρύπα ήταν ξεκάθαρη, είναι ακριβώς η ανάρτηση προσωπικών δεδομένων στη δημοσιότητα. Είχαμε περιπτώσεις οικογενειών αυτών των γυναικών που έρχονταν κλαίγοντας εδώ, ζητώντας να σταματήσει αυτός ο διασυρμός. Θεωρώ αυτή την πολιτική χειρίστου είδους που δεν επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Στοχοποιεί αυτές τις γυναίκες, χωρίς να επιρρίπτει ευθύνη σ’ αυτούς που πήγαν μαζί τους χωρίς προφυλακτικό! Πρώτα απ’ όλα, επειδή είδα από κοντά αυτές τις γυναίκες, διαφωνώ με το ότι είναι εκδιδόμενες, είναι χρήστριες που πούλησαν το κορμί τους για τη δόση τους. Επίσης, απορώ αν ένας άνθρωπος θα θυμηθεί από τη φωτογραφία έστω μια απ’ αυτές τις γυναίκες γιατί πραγματικά βρέθηκαν σε άθλια κατάσταση, επομένως η δημοσίευση φωτογραφιών, και από αυτή την οπτική, δεν έχει κανένα νόημα. Είναι απαράδεκτο να ποινικοποιείται η μετάδοση σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ευπαθείς ομάδες έχουν ανάγκη ειδικού σχεδιασμού αντιμετώπισης των προβλημάτων τους, δεν έχουν ανάγκη τη φυλακή. Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει οι ιθύνοντες να δουν την πολιτική που χαράζουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού θέλουμε να λεγόμαστε Ευρώπη, για το θέμα της ποινικοποίησης του HIV.
Υπάρχει κάποιο ευρωπαϊκό μοντέλο που θα θέλατε να εφαρμόσετε;
Οι αρμόδιοι φορείς –πολιτεία, ΟΚΑΝΑ, ΚΕΕΛΠΝΟ- έχουν υπόψη τους όλες τις βέλτιστες πρακτικές της Ευρώπης, και από τους ίδιους τους οργανισμούς και από εμάς που τις έχουμε προωθήσει. Αυτό που τους μένει είναι να τις μελετήσουν και με τα δεδομένα, να τις εφαρμόσουν. Για να μιλήσω συγκεκριμένα, υπάρχει μία συμφωνία με το μοντέλο της Αγγλίας που πρόσφατα βάση νόμου ορίζει ότι σε όλους τους ανθρώπους, είτε είναι ανασφάλιστοι είτε είναι μετανάστες, πρέπει να παρέχεται η αντρετροϊκή αγωγή χωρίς εμπόδια, γεγονός πολύ σημαντικό που βοηθά στην πρόσβαση στην αγωγή.
Για να επιστρέψουμε στο θέμα της χρήσης και της εκπόρνευσης, θεωρείτε ότι ο ιός HIV είναι φαινόμενο που σχετίζεται μόνο με τη χρήση ενδοφλέβιων ουσιών ή είναι καθαρά και φαινόμενο πορνείας;
Πάνω σε αυτό ένα πράγμα θέλω να τονίσω. Πριν από ένα χρόνο περίπου, το ΚΕΕΛΠΝΟ ξεκίνησε μία πολύ σοβαρή και ουσιαστική εκστρατεία: χρησιμοποιώντας κινητές μονάδες πήγαινε σε κάποια σημεία της πόλης όπου υπήρχαν εκδιδόμενες γυναίκες, εκδιδόμενοι άντρες, χρήστες και άλλες ευπαθείς ομάδες, και χωρίς να ζητήσει χαρτιά και ταυτότητες, ενημέρωνε για το test του HIV καθώς και για τα υπόλοιπα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και ζητούσε από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν το test. Δούλευαν, λοιπόν, εντατικά, σοβαρά, με σεβασμό και εμπιστευτικότητα πάνω σ’ αυτό το τομέα. Αν αυτή η δουλειά και αυτή η πολιτική συνεχιζόταν σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς τις άθλιες παρεμβάσεις που πρόσταξε η εισαγγελία και υλοποίησε το ΚΕΕΛΠΝΟ, θα είχαμε απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
Για να αναδείξουμε τη δική σας δράση, ποιες είναι οι παρεμβάσεις που κάνετε στα άτομα τα οποία απευθύνεστε;
Η μεγαλύτερη παρέμβαση που σχεδιάζουμε -και είναι προς υλοποίηση από τα μέσα οκτωβρίου και μετά- είναι η πρώτη σταθερή δομή –κέντρο πρόληψης- για screening test σε άντρες ομοφυλόφιλους και αμφισεξουαλικούς και θα ονομάζεται Athens Checkpoint. Θα λειτουργεί με ένα πολύ φιλικό προσωπικό, με προσιτό ωράριο και θα σου δίνει τη δυνατότητα να κλείσεις ραντεβού και να κάνεις το test σάλιου σε σύντομο χρονικό διάστημα, με άμεσα αποτελέσματα. Κύριος στόχος αυτής της παρέμβασης είναι να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτή την ευπαθή ομάδα και να αναχαιτίσει σταδιακά την σταθερή αύξηση των διαγνώσεων. Πέρα από αυτή την παρέμβαση, που θα είναι η πιο ουσιαστική στο θέμα της αναχαίτισης, συνεχίζουμε τη συνεργασία μας με τον ΟΚΑΝΑ στα δύο προγράμματα που σας ανέφερα προηγουμένως. Έχουμε πραγματοποιήσει διάφορες εκστρατείες ενημέρωσης και παρεμβάσεων για τον HIV/AIDS και επίσης, δουλεύουμε το ζήτημα της ενημέρωσης στα σχολεία –όσο μπορούμε γιατί δεν είναι πάντα πολύ εύκολο- με την προβολή του έργου Θετικές Ιστορίες στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και με την παραμονή των μαθητών μετά τη λήξη του έργου ώστε να γίνει ενημέρωση και συζήτηση πάνω σ’ αυτό το ευαίσθητο θέμα. Πιστεύω ότι η τελευταία δράση είναι σημαντική, ακριβώς γιατί ο βαθμός άγνοιας των παιδιών είναι εξαιρετικά ανησυχητικός.
Οι παρεμβάσεις που μας αναφέρατε είναι κυρίως παρεμβάσεις πρόληψης. Για τα άτομα που διαγνώστηκαν θετικά στον ιό, υπάρχει κάποιου είδους ψυχοκοινωνική υποστήριξη ή συμβουλευτική; Από το δικό σας φορέα γίνεται παραπομπή σε κάποιον άλλον φορέα;
Ναι, γίνεται παραπομπή στο τμήμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης του γραφείου παρεμβάσεων της κοινότητας του ΚΕΕΛΠΝΟ. Επίσης, υπάρχει μία πολύ καλή συνεργασία με το Κέντρο Ζωής και με την PRAKSIS, που ανάλογα με τις περιπτώσεις μπορεί να γίνει παραπομπή και στα αντίστοιχα τμήματα αυτών των φορέων. Στο πλαίσιο του Checkpoint θα υπάρχει και παροχή συμβουλευτικής πριν και μετά την εξέταση σάλιου.
Εμείς σ’αυτό που εστιάζουμε περισσότερο είναι στην υποστήριξη που αφορά το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Λειτουργεί καθημερινά μία γραμμή επικοινωνίας που καλύπτει όλο το φάσμα κοινωνικών δικαιωμάτων και παροχών –από πληροφορίες για επιδόματα και συντάξεις μέχρι για μετακινήσεις ατόμων με αναπηρία-. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο μας «Ζώντας με τον HIV», που αποτελείται από 20 κεφάλαια που φωτίζουν τη ζωή από τη στιγμή που ένας άνθρωπος διαγνωστεί θετικός στον HIV και μετά.
Θα μπορούσατε να μας πείτε τα θετικά αποτελέσματα της παρέμβασής σας;
Ένα σημείο πολύ σημαντικό που θέλω να σταθώ είναι ότι πριν δημιουργηθεί ο σύλλογος, δεν υπήρχε καμία κοινή συνάθροιση ατόμων με HIV. Σήμερα, διοργανώνονται συναντήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που υπερβαίνουν τα 100 άτομα. Υπάρχει, λοιπόν, κόσμος που δεν αισθάνεται ότι περνάει μόνος του αυτή την κατάσταση και έτσι μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα και άνετα. Επίσης, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά την αντιμετώπιση του εσωτερικού στίγματος –τον τρόπο δηλαδή που ο καθένας αντιλαμβάνεται το στίγμα- ήδη από το πρώτο εξάμηνο.
Ένα άλλο πολύ ουσιαστικό κομμάτι είναι η προσπάθειά μας για δικτύωση μεταξύ των φορέων και των μη κυβερνητικών οργανώσεων που δουλεύουν κοινά θέματα με μας. Οπότε η δική μας δουλειά είναι να κάνουμε γνωστή την ατζέντα μας στους φορείς ώστε να δούμε ποιους συμμάχους μπορούμε να βρούμε, γιατί δεν έχουμε ως στόχο να τα κάνουμε όλα μόνοι μας και ούτε κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι δικές σας πρωτοβουλίες για συνεργασία με άλλους αρμόδιους φορείς;
Οι πρωτοβουλίες είναι πολλές: από την τοπική αυτοδιοίκηση και την πολιτεία, που έχει τον πρώτο λόγο, μέχρι την Εταιρεία Οικογενειακού Προγραμματισμού, που είναι μία περιφερειακή ως προς τον HIV οργάνωση στην Ελλάδα. Στόχος μας είναι να μην υπάρχει φορέας που να μπορεί να κάνει κάτι για την ατζέντα του HIV και να μην γνωρίζει εμάς και τα αιτήματά μας. Νομίζω ότι αυτό το δίκτυο που έχουμε δημιουργήσει είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουμε κάνει.
Είστε ικανοποιημένοι από τις συνεργασίες σας αυτές;
Από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι στιγμής έχουμε δει πολύ καλές προθέσεις, που κάποιες απ’ αυτές περιμένουμε να μετουσιωθούν σε δράσεις. Υπάρχει, δηλαδή, και η πρόθεση και η δυνατότητα. Το κράτος σιγά-σιγά καταλαβαίνει ότι ειδικά σ’ αυτές τις δύσκολες οικονομικά και όχι μόνο συνθήκες, δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνο του. Υπάρχει επομένως μία αλληλεπίδραση.
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε στο έργο σας;
Σίγουρα, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη χρηματοδότηση που να δίνεται από το κράτος, επομένως είμαστε συνεχώς σε μία διαδικασία αναζήτησης πόρων. Αντίθετα, στη Γερμανία υπάρχει ένας ετήσιος προϋπολογισμός σε κάθε οργάνωση, οπότε δε χάνουν το χρόνο τους αναζητώντας πόρους αλλά αξιοποιώντας όσο καλύτερα γίνεται αυτά τα χρήματα: και αυτό είναι το πιο υγιές! Επίσης η κυβερνητική αστάθεια που υπάρχει από το 2009 έχει σίγουρα αρνητικό αντίκτυπο και στο δικό μας έργο.
Από την άλλη πλευρά, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα η σύνδεση του HIV με το sex στη μέση ελληνική οικογένεια. Η αίσθηση της ντροπής, του αυτομαστιγώματος, της υποκρισίας απέναντι στο sex, είναι στερεότυπα που δε βοηθούν στην αντιμετώπιση του HIV/AIDS. Το στίγμα και τα στερεότυπα είναι από τα μεγάλα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε. Γι αυτό και το κράτος θα πρέπει να φροντίσει για τους νέους, βάζοντας τη σεξουαλική αγωγή ως βασικό μάθημα στα σχολεία.
Θα μπορούσατε, επομένως, να μας πείτε κωδικοποιημένα κάποιες «καλές πρακτικές» που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι κρατικοί φορείς αλλά και άλλες οργανώσεις που ασχολούνται με τέτοιου είδους θέματα;
Θα πρότεινα ανοικτή διαβούλευση με τα μέλη, δηλαδή, γενικές συνελεύσεις. Εμείς, για παράδειγμα, διοργανώνουμε δύο φορές το χρόνο. Γιατί μέσα από τη συζήτηση και την καθημερινή ανάγκη των μελών, προκύπτουν πράγματα και ιδέες πολύ ενδιαφέρουσες. Οι οργανώσεις που είναι ξεκομμένες από τη βάση τους δε νομίζω ότι θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των ατόμων που απευθύνονται.
Μία άλλη πρόταση είναι να ξεκινήσουν οι αρμόδιοι φορείς να κάνουν σχέδια στον κάθε τομέα, μαζεύοντας ό,τι δυνάμεις έχουν, χωρίς προβλήματα και ανούσιους ανταγωνισμούς. Δυστυχώς ο ανταγωνισμός και όχι ο συναγωνισμός είναι έντονος μεταξύ των μη κυβερνητικών οργανώσεων και αυτό, βέβαια, ενισχύεται λόγω της έλλειψης πόρων και κονδυλίων. Τέλος, η διαφάνεια είναι μια «καλή πρακτική» που πρέπει επειγόντως να ξεκινήσει από το ίδιο το κράτος, γιατί ενώ μιλάμε ήδη για διαφάνεια, δεν υπάρχει η ελάχιστη εμπιστοσύνη απέναντι σ’ αυτό, και να συνεχιστεί στους άλλους φορείς και οργανώσεις και βεβαίως σε όλους μας.
Η κρίση έχει επηρεάσει το κομμάτι του εθελοντισμού; Είστε ικανοποιημένοι από το επίπεδο εθελοντικής προσφοράς στο έργο σας;
Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Έχουμε πάρα πολλούς εθελοντές που συγκινούνται ιδιαίτερα για τέτοιου είδους θέματα και κυρίως για την αντιμετώπιση του στίγματος. Συνιστούν το όπλο της Θετικής Φωνής. Υπολογίζονται γύρω στους 100 με 150 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ οι εργαζόμενοι είναι μόλις τρεις. Ο αντιπρόεδρος του συλλόγου δουλεύει στενά με το κομμάτι των εθελοντών και τη δράση τους, με εκδηλώσεις ενημέρωσης που βασίζονται σε εθελοντές και προσπαθεί να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία.
Μέχρι τώρα βλέπουμε ότι όλες οι οργανώσεις βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Πιστεύετε ότι υπάρχει ανάγκη για αποκεντρωμένες δομές παρέμβασεις;
Στη δική μας περίπτωση, σχεδόν, όλες οι Μονάδες Λοιμώξεων είναι στην Αθήνα. Άρα εκ των πραγμάτων, οι άνθρωποι που παρακολουθούνται στις Μονάδες αυτές, είτε περνάνε από την Αθήνα είτε μένουν στην Αθήνα. Βέβαια, είναι πάγια τακτική μας να ζητάμε πράγματα και για την υπόλοιπη Ελλάδα, όπως για παράδειγμα μια δεύτερη Μονάδα Λοίμωξης στη Θεσσαλονίκη, γιατί η υπάρχουσα –ΑΧΕΠΑ– εξυπηρετεί γύρω στους 800 οροθετικούς ενώ φτιάχτηκε για 200. Προσπαθούμε, λοιπόν, να μην είναι μόνο γύρω από την Αθήνα όλη μας η δράση, στο πλαίσιο μιας γενικής αποκέντρωσης. Πολύ ενθαρρυντική είναι και η δράση των εθελοντών μας εκτός Αθήνας. Το δίκτυο ανά την Ελλάδα δυναμώνει όλο και πιο πολύ.
ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
Αγ.Αναργύρων 13, 10554, Αθήνα
Τηλ. Επικοινωνίας: 210-8627672 (10.30-14.30)
www.positivevoice.gr
