Επιμέλεια: Γεωργία Κεραμάρη, Δημοσιογράφος
Ο όρος διαλειτουργικότητα (interoperability) αναφέρεται στη δυνατότητα ενός συστήματος ή προϊόντος να λειτουργεί μαζί με άλλα συστήματα ή προϊόντα χωρίς να απαιτείται κάποια ειδική ενέργεια από πλευράς του χρήστη, για να επιτευχθεί αυτή η «συνεργασία».
Στην περίπτωση των Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνιών η διαλειτουργικότητα θα μπορούσε να οριστεί ως η δυνατότητα του εξοπλισμού (π.χ. υπολογιστών) και του λογισμικού (π.χ. λειτουργικών συστημάτων, εφαρμογών κ.λπ.) να συνεργάζονται και να επικοινωνούν αποτελεσματικά, προκειμένου να ανταλλάξουν και να επεξεργαστούν πληροφορίες που γίνονται κατανοητές από όλα τα μέρη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα συνεργαζόμενα συστήματα να μπορούν να εργάζονται σαν ένα μεγαλύτερο ολοκληρωμένο σύστημα για να επιτελέσουν το σκοπό τους από κοινού. Οι υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης βασίζονται λοιπόν στην υποχρεωτική συμμόρφωση σε συγκεκριμένες και ανοιχτές προδιαγραφές διαλειτουργικότητας. Ειδικότερα, η παροχή υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης από τους φορείς της Δημόσιας Διοίκησης μέσω των διαδικτυακών τους τόπων, ιδιαίτερα στα επίπεδα 3 και 4 προϋποθέτει τη διαλειτουργικότητα των συστημάτων των διαδικτυακών τόπων με τα πληροφοριακά συστήματα των φορέων που αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών και επιχειρήσεων. Η διαλειτουργικότητα των πληροφοριακών συστημάτων με τα back-office συστήματα των φορέων πρέπει να ακολουθεί κάποια πρότυπα και να ικανοποιεί ορισμένες απαιτήσεις. Όλα αυτά αναφέρονται λεπτομερώς στο Πλαίσιο Διαλειτουργικότητας & Υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Συναλλαγών.