Η κρίση της αντιπροσώπευσης σχετίζεται σήμερα με την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος και την ανάγκη εκσυγχρονισμού της δημοκρατίας.
Η συμμετοχική Δημοκρατία δεν είναι μόνον ζήτημα σεβασμού στην βούληση όλων των πολιτών αλλά και οικονομικής αποτελεσματικότητας ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλες οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις.
Η συμμετοχική Δημοκρατία συνδέεται με την κοινωνική υπευθυνότητα και την οικολογική ηθική για μια επιχειρηματικότητα προσαρμοσμένη στις ανάγκες της πόλης και του πολίτη, την επιστήμη κατά της φτώχειας και όχι της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας.
Έχουμε την ιστορική εμπειρία ότι δεν αρκεί οι λαοί και οι πολίτες να ακολουθήσουν τις ηγεσίες εκείνες επειδή αυτές υποσχέθηκαν ισότητα κοινωνική δικαιοσύνη και αντιμετώπιση της φτώχειας. Πολλές φορές αυτές οι υποσχέσεις γυρνούν στο αντίθετο τους εάν δεν συνοδεύονται από θεσμούς συμμετοχής των πολιτών στη δημοκρατία και την συλλογική δημιουργία.
Μια τέτοια πρόκληση αντιμετωπίζουμε άμεσα από την κρίση. Οι πολίτες δεν μπορούν να εμπιστευτούν καμιά ηγεσία αν δεν εμπιστευτούν πρώτα από όλα τον εαυτό τους και το διπλανό τους. Εάν δεν καλλιεργήσουν την εμπιστοσύνη στους συλλογικούς θεσμούς. Όσοι τα περιμένουν όλα από το κράτος ξεχνούν ότι το κράτος είναι ένας τεράστιος μηχανισμός που διοικείται όχι μόνον από τους επιφανείς πολιτικούς αλλά από μια εκτεταμένη προνομιούχα γραφειοκρατία πολιτών, και το μόνον αντιστάθμισμα σε αυτή την εξουσία είναι οι οργανωμένοι πολίτες σε συλλογικότητες, σε οργανώσεις πολιτικής αλληλεγγύης (καταναλωτικές περιβαλλοντικές και πολιτιστικές οργανώσεις).
Πηγή: socialactivism.gr