Αναδημοσίευση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης 23/06/2013
Η κρίση, ως γνωστόν, εξυγιαίνει, αλλά και βαθαίνει τις πληγές. Σε σημαντικούς τομείς η αλλαγή είναι, ακόμα, μόνο επιδερμική. Οπωσδήποτε έσπασε το γυαλιστερό κέλυφος της φωτογενούς πώρωσης όσων μεσουρανούσαν πάνω από τους κοινούς θνητούς, αλαζονικοί, πανίσχυροι, αφορολόγητοι και ανέγγιχτοι. Μόδιστροι, επιχειρηματίες, πολιτικοί υπεράνω νόμων (η κοινωνική τους θέση ή τα αξιώματα ήταν βαρύτερα από τα παραπτώματα), που τροφοδοτούσαν την επικαιρότητα με τα αστραφτερά συμπαρομαρτούντα της δόξας τους, είναι σήμερα στη φυλακή ή έχουν δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη.
Η επίδειξη πλούτου εξέλιπε. Το χρήμα ταξίδεψε στην αλλοδαπή, τα δανεικά που ενίσχυαν τον καταναλωτισμό στέρεψαν, αλλά όχι και το μαύρο χρήμα -η εισφοροδιαφυγή και η φοροδιαφυγή έχουν απογειωθεί. Σιωπηλά, ρέει κάτω από την ταλαιπωρημένη επιφάνεια της μαζικής εκπτώχευσης, συντηρώντας τη μικρομεσαία και διατηρώντας στιβαρή τη φθίνουσα τάξη των εχόντων.
Από την άλλη, πρόσωπα σύμβολα της εποχής της ευμάρειας, που επηρέαζαν τις επιλογές των πολλών ως μύστες της εύκολης ζωής, σήμερα είναι, όπως και η πλειονότητα, απολυμασμένα – η λεπίδα της δυσπραγίας έδιωξε από πάνω τους τις αυταπόδεικτες ανομίες. Ασύλληπτοι, άρα αθώοι, πάλλευκοι ως κρίνοι… Βέβαια πρόλαβε και φάνηκε το ερεβώδες βάθος της έκλυσης. Διδακτικό, και ως εκ τούτου ωφέλιμο. Είναι όμως ένα θεωρητικό όφελος, γιατί η άβυσσος αυτή δεν θα χαρτογραφηθεί εν τω συνόλω της ποτέ. Τα μυστικά της θα χαθούν στο δαίδαλο των ανεξερεύνητων σκανδάλων.
Η κρίση απάλυνε τη λέπρα της διαφθοράς, για χρόνια ακαταδίωκτη και ατιμώρητη, καθάρισε την επιφάνεια, όχι όμως το βάθος. Η κρατική ραχοκοκαλιά συνεχίζει να είναι ίδια, να τροφοδοτείται με ρουσφέτια και αθέμιτες συναλλαγές που συντηρούν το ασθενές πια, όμως υπαρκτό, πλέγμα των αλληλοεξυπηρετήσεων, να ρουφάει δημόσιο χρήμα από άδηλες πηγές. Καλοπληρωμένα στελέχη σε οργανισμούς- φαντάσματα, αργομισθίες, αργυρώνητοι υπάλληλοι, επίορκοι λειτουργοί… Γλαφυρό παράδειγμα αποτελούν οι φυλακές, όπου μεγαλοεπιχειρήσεις στήνονται κάτω από την εξαγορασμένη μύτη σωφρονιστικών υπαλλήλων – προωθούν κινητά, ναρκωτικά, ακόμη και όπλα… «Πολυεθνική» ναρκοβαρώνων διακινούσε ηρωίνη μέσα από τις ελληνικές φυλακές. Γνωστός κακοποιός έκανε εμπόριο πετρελαίου από το κελί του. Συνδικάτα εγκλήματος καθοδηγούνται μέσα από τα σωφρονιστικά καταστήματα. Η πιο σκοτεινή πλευρά της πραγματικότητας στο ίδιο βήμα σημειωτόν με τη φωτεινή της όψη.
Η κοινωνία δυσπιστεί απέναντι στους πολιτικούς που μιλούν για εξυγίανση, που κατακεραυνώνουν τις διεφθαρμένες υπηρεσίες, σαν να τις δημιούργησε άλλος, όχι οι ίδιοι. Δεν θέλει να χάσει άλλα κεκτημένα. Οποιος βρίσκεται σε τροχιά πτώσης γαντζώνεται από το παρελθόν, μετέωρος, ανοχύρωτος, μπερδεμένος. Με την πίκρα ότι υφίσταται τις συνέπειες ξένων πράξεων. Ομως η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να συντελεστεί από μια αδρανή, απογοητευμένη ή οργισμένη, κατακερματισμένη κοινωνία. Η γενίκευση τέτοιων στάσεων ωθεί σε διακαή άκρα. Η όποια κυβέρνηση θα τα καταφέρει μόνο αν σχεδιάσει ένα πειστικό αύριο. Η αλλαγή ενσάρκωνε πάντα τη φυγή των ανθρώπων προς το μέλλον και τους παραδείσους του. Προς τον χρόνο του ονείρου και των θαυμάτων.